Kultura popularna Japonii a tradycja

Japońska kultura, która słynie z przywiązania do tradycji, wyrafinowania i dopracowania w najdrobniejszych szczegółach, fascynuje świat już od dawna. Pierwsza fala jej popularności zwana japonizmem nastąpiła pod koniec XIX wieku i była związana z oddziaływaniem na Europę kultury mieszczańskiej epoki Edo (1601–1868), a szczególnie sztuki drzeworytniczej ukiyoe, tradycyjnych strojów kimono i innych elementów sztuki użytkowej. Twórcy europejscy nie tylko zachwycili się japońską kulturą, ale zaczęli też powielać wiele jej elementów. Druga fala japonizmu miała miejsce w połowie XX wieku, kiedy japońska sztuka, takich artystów awangardowych, jak Okada Kenzō , Hasegawa Saburō, Morita Shiryū , Inoue Yūichi czy Yagi Kazuo, wywarła znaczący wpływ na sztukę przede wszystkim amerykańską i malarstwo ekspresjonizmu abstrakcyjnego . Obecnie zaś mamy do czynienia, jak to określił Sugiura Tsutomu, z trzecią falą japonizmu, która odnosi się przede wszystkich do japońskiej kultury popularnej, czyli tzw. J-bunka (Japanese bunka). Do najważniejszych wyrobów J-bunka należą komiksy manga, filmy animowane anime, gry wideo i komputerowe, filmy i seriale telewizyjne, moda oraz przedmioty codziennego użytku. Jednym z głównym czynników wpływających na zawartość, tematykę oraz formę produktów kultury popularnej Japonii jest jej tradycja, która jest głównym tematem badawczym w niniejszym artykule.