Dialogiczne wspomaganie rozwoju rodziny w obliczu niepełnosprawności dziecka

Decydujący wpływ na rozwój psychiczny dziecka ma ufna więź między nim a rodzicami. W przypadku dzieci rozwijających się nieprawidłowo rodzice muszą poradzić sobie z własnymi trudnymi uczuciami – lękiem, poczuciem krzywdy i winy, rozpaczą, a nawet depresją. Zadaniem terapeuty jest pomoc w poprawie relacji między rodzicami i dzieckiem, ale też wsparcie opiekunów w szukaniu możliwości samorealizacji i pełnienia ról społecznych. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak wspomagać trudną sytuację rodziny w obliczu niepełnosprawności dziecka. Interesujące podpowiedzi można znaleźć w koncepcji filozoficznej Hansa-Georga Gadamera, dla którego pomoc powinna być oparta na całościowym podejściu do człowieka i zaangażowaniu w jego doświadczenie bycia w świecie z innymi ludzi.

A crucial impact on a child’s mental development is a trusting relationship be-tween them and their parents. In the case of an abnormal child development parents must cope with their difficult feelings – fear, a sense of injustice and guilt, despair and even depression. The therapists’ task is to help improve the relationships between parents and child, and also to support them in finding opportunities for self-realization and fulfillment of social roles. The article is an attempt to respond to question, how we should support the family in difficult situation of the child’s disability. We can find interesting prompts in philosophical conception of Hans Georg Gadamer, according whom supporting should be based on a holistic approach to people, encouraging them at the same time not to withdraw from their normal lives (the experience of being in the world with other people)