Orzeczenia zarządzające środki tymczasowe według rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012

Niniejsza dysertacja ma dwa zasadnicze założenia. Pierwszym z nich jest przedstawienie zagadnienia jurysdykcji krajowej w postępowaniu o zarządzenie środków tymczasowych na gruncie rozporządzenia 1215/2012. W omawianym akcie utrzymano dotychczasowe założenie, tj. rozszerzenie jurysdykcji krajowej do orzekania o środkach tymczasowych przez sąd państwa mającego jurysdykcję krajową w sprawie głównej oraz sąd niemający jurysdykcji krajowej w sprawie głównej, ale któremu przysługuje kompetencja do orzekania o środkach tymczasowych na podstawie art. 35 omawianego rozporządzenia Bruksela Ia. Drugim założeniem dysertacji jest omówienie problematyki wykonalności orzeczeń zarządzających środki tymczasowe. Wobec rozszerzenia jurysdykcji krajowej w odniesieniu do orzekania o środkach tymczasowych przedstawione zostanie jakie orzeczenia zabezpieczające i przy spełnieniu jakich warunków mogą korzystać z reżimu przepisów rozporządzenia 1215/2012. Ponadto poddana analizie zostanie problematyka odmowy uznania lub wykonania orzeczenia na podstawie katalogu wyrażonego w rozporządzeniu Bruksela Ia. Przedstawiony zostanie problem składania wniosków o zabezpieczenie zarówno do sądu rozpoznającego sprawę co do istoty, jak i do sądu mającego jurysdykcję na podstawie art. 35 rozporządzenia 1215/2012. Omówione zostaną również pojęcia orzeczenia, zasady wzajemnego zaufania, środków tymczasowych oraz ich celów i funkcji. Ponadto ocenie zostanie poddana skuteczność ochrony tymczasowej w postępowaniach transgranicznych toczących się na podstawie aktów europejskiego prawa procesowego.

This dissertation has two main objectives. The first is to describe the issue of national jurisdiction in proceedings for the ordering of provisional measures on the basis of Regulation 1215/2012. The act in question maintains the previous premise, i.e. the extension of national jurisdiction to rule on provisional measures by a court of a state with national jurisdiction over the main case and a court without national jurisdiction over the main case, but which has the competence to rule on provisional measures on the basis of Article 35 of the Brussels Ia Regulation. The second objective of the dissertation is to discuss the issue of enforceability of judgments ordering provisional measures. In view of the extension of national jurisdiction with respect to the adjudication of provisional measures, it will be presented which provisional judgments and under which conditions may benefit from the regime of Regulation 1215/2012. Furthermore, the problem of refusal of recognition or enforcement of a judgment on the basis of the catalogue expressed in the Brussels Ia Regulation will be analysed. The problem of the filing of motions for provisional measures both with the court hearing the case on the merits and with the court having jurisdiction pursuant to Article 35 of Regulation 1215/2012 will be presented. The terms of judgment, the principle of mutual trust, provisional measures and their purposes and functions will also be discussed. In addition, the effectiveness of provisional protection in cross-border proceedings under European procedural law will be assessed.