Potencjał retoryczny gatunku

Artykuł dotyczy refleksji nad naturą gatunku. Osadzony jest w ramach współczesnej genologii retorycznej jako podejścia badawczego usytuowanego obok genologii lingwistycznej, literaturoznawczej i medialnej, które operuje siatką własnych kategorii badawczych. Odnosi się do krytyki retorycznej jako metody badania artefaktów w przestrzeni komunikacyjnej. Kluczową kategorią, będącą przedmiotem rozważań jest potencjał retoryczny gatunku jako narzędzia komunikowania i możliwość jego odkrywania w krytycznej refleksji. Przedstawiono zarys krytyki retorycznej opartej na czterech wymiarach gatunku: komunikacyjno-teleologicznym, czasowo-przestrzennym, kompozycyjno-stylistycznym i dyskursywno-podmiotowym. Badanie polega na rozważeniu pytań właściwych dla każdego wymiaru dotyczących specyfiki wybranego gatunku. Artykuł przedstawia możliwości formułowania pytań wokół istotnych dla każdego obszaru kategorii.