Współczesne sposoby użytkowania obiektów posakralnych w Lublinie

Postępująca laicyzacja społeczeństwa stawia przed społeczeństwem nowe wyzwanie w postaci adaptacji budynków posakralnych do nowych potrzeb. W Lublinie istnieje już kilka takich obiektów, które przestały pełnić swoją pierwotną funkcję – sakralną. Chociaż przyczyną takiego procesu nie była jeszcze sekularyzacja, to już umożliwiło to zbadanie opinii lokalnego środowiska na temat użytkowania takich budynków. Poprzez inwentaryzację i analizę historii tych budynków można poznać procesy kształtowania i wpływu desakralizacji na przestrzeń miejską. Poziom zachowania relacji między przeszłością a aktualnym użytkowaniem opisanych dwóch byłych zespołów klasztornych prezentuje udaną adaptację zabudowań sióstr wizytek i wątpliwą, ale zmierzającą ku dobrym zmianom zabudowań ojców reformatów. Przytoczone przykłady zmian sposobu użytkowania byłych kościołów z Danii i Niemiec pozwalają scharakteryzować dwie strategie przemiany – ku integracji społecznej lub zachowania architektonicznego dziedzictwa. Te dwie możliwości po odpowiednim zbilansowaniu mogą być dobrą wskazówką na dalsze funkcjonowanie zamykanych w przyszłości obiektów kultu religijnego, których, po analizie trendów, może przybywać.