Co analiza relacji w triadzie matka-ojciec-dziecko wnosi do rozumienia problemów dzieci zagrożonych zaburzeniami rozwoju i ich rodziców?

Rozdział poświęcony jest relacji rodzice-dziecko. Autorka krótko opisuje związki relacji z rozwojem dziecka, a następnie podejmuje próbę odpowiedzi na dwa podstawowe pytania. Jakich doświadczeń dostarczają interakcje z udziałem obojga rodziców i jakie kompetencje rozwijają u dziecka? Co wnosi analiza interakcji w triadzie w rozumienie problemów dzieci zagrożonych zaburzeniami rozwoju i dlaczego warto uwzględniać oba typy interakcji: diadyczny i triadyczny? Autorka próbuje wykazać, że sytuacja interakcji dziecka z obojgiem rodziców jest pod wieloma względami szczególna. Od interakcji diadycznej odróżnia ją m.in. to, że niemowlę może w niej uczestniczyć na co najmniej dwa sposoby: jako aktywny uczestnik oraz jako uczestniczący obserwator. W rozważaniach uwzględniona jest zarówno perspektywa dziecka, jak i rodziców, a ponadto różne możliwe „struktury uczestniczenia”, jak „diada w ramach triady” oraz „diada poza triadą”. Autorka przedstawia również propozycję wykorzystania analizy interakcji triadycznych i diadycznych w pracy psychologa argumentując, że pozwoli to na lepsze rozumienie zarówno trudności, jak i mocnych stron funkcjonowania dzieci z problemami rozwojowymi i ich rodzin, w całej złożoności i z uwzględnieniem możliwych powiązań. Ilustrację kliniczną stanowi analiza interakcji w triadzie matka-ojciec- niemowlę ze skrajnym wcześniactwem.