Radykalizacja ruchu klimatycznego jako narzędzie zmiany społecznej

Praca pt. Radykalizacja ruchu klimatycznego jako narzędzie zmiany społecznej ma charakter teoretyczny i jest analizą badań zastanych dotyczących radykalizacji ruchów społecznych, głównie ruchu klimatycznego. Podjęto w niej próbę usystematyzowania pojęć socjologicznych wykorzystywanych do badania radykalizacji oraz znalezienia odpowiedzi na pytanie: „Czy radykalizacja ruchu klimatycznego może być drogą do jego sukcesu?”. Przeprowadzona analiza, uwzględniająca powszechnie dostępne badania nad radykalizacją pokazuje, jak mało przebadane jest to zjawisko. Przeprowadzone badania są często nieaktualne, nie badają współczesnych nam ruchów społecznych. Badania nad radykalnością czasami uwzględniają grupy przemocowe, co jest błędem. Radykalizm i ekstremizm powinny być rozpatrywane jako dwa osobne zjawiska. Analiza procesu zmiany społecznej pokazuje, że radykalizacja stanowi naturalny etap rozwoju ruchów społecznych, uznawany za konieczny element procesu zmiany. Jednakże, istotne jest zrozumienie, że radykalizacja nie jest jedynym czynnikiem warunkującym sukces ruchów i nie może być rozpatrywana w oderwaniu od innych aktorów i elementów procesu zmiany społecznej. Wnioski z analizy wskazują, że kluczowe dla osiągnięcia zmian społecznych są radykalne postulaty. Radykalne taktyki, często mają jedynie względne i kontekstualne znaczenie. Zazwyczaj postrzegane są przez opinię publiczną jako kontrowersyjne. Mimo to, nie mają negatywnego wpływu na poparcie dla postulatów ruchu klimatycznego ani jego wizerunku. Wręcz przeciwnie, grupy stosujące radykalne taktyki mogą przyczyniać się do pozytywnego postrzegania umiarkowanych frakcji w ramach ruchu. Radykalizacja, jako naturalny etap rozwoju każdego ruchu społecznego, może być skutecznym narzędziem do osiągania celów ruchu klimatycznego, pod warunkiem, że funkcjonuje jako jeden z wielu elementów w złożonym organizmie ruchu.

Radicalization of the climate movement as a tool for social change is theoretical in nature thesis which analyzes existing research on the radicalization of social movements, particularly the climate movement. It attempts to systematize sociological concepts used to study radicalization and seeks to answer the question: Can the radicalization of the climate movement be a path to its success? The analysis, considering widely available studies on radicalization, shows how under-researched this phenomenon is. The conducted studies are often outdated and do not examine contemporary social movements. Research on radicalism sometimes includes violent groups, which is a mistake. Radicalism and extremism should be considered as two separate phenomena. The analysis of the social change process demonstrates that radicalization is a natural stage in the development of social movements, considered a necessary element of the process of change. However, it is essential to understand that radicalization is not the only factor determining the success of movements and cannot be considered in isolation from other actors and elements of the social change process. The conclusions of the analysis indicate that radical demands are crucial for achieving social change. Radical tactics often have only relative and contextual significance. They are usually perceived by the public as controversial. Nevertheless, they do not negatively impact the support for the climate movement’s demands or its image. On the contrary, groups employing radical tactics may contribute to a more positive perception of moderate factions within the movement. Radicalization, as a natural stage in the development of any social movement, can be an effective tool for achieving the goals of the climate movement, provided it functions as one of many elements in the complex structure of the movement.