Skuteczne i atrakcyjne formy nauki dla uczniów w warszawskich liceach

Niniejsza praca dotyczy skutecznych i atrakcyjnych - z perspektywy osób uczniowskich - form nauki w warszawskich liceach. Rozdział teoretyczny składa się z definicji, a także opisu podstaw prawnych dotyczących oświaty w Polsce. Aby zdobyć wszelkie potrzebne dane, dzięki którym możliwe będzie uzyskanie odpowiedzi na pytanie badawcze oraz pytania szczegółowe, przeprowadzono dwuetapowe badanie, którego opis i wyniki przedstawione zostały kolejno w rozdziale metodologicznym oraz badawczym. Wyniki badania wykazały, iż najciekawszymi metodami edukacyjnymi, które są uznawane przez respondentów również za skuteczne, są: dyskusja, zajęcia praktyczne, burza mózgów. Wykład uznawany za efektywny nie jest traktowany jako metoda interesująca. Ponad 70% odpowiadających wskazało, iż tylko niektóre z ich indywidualnych potrzeb edukacyjnych były spełniane. Każdy z respondentów mógł wskazać również czego brakuje wśród wykorzystywanych w szkołach narzędzi i metod nauczania, i które uznają za wartościowe. W podsumowaniu wykazane zostały kierunki badań warte szerszego rozpatrzenia, jak i najważniejsze wnioski z pracy.

This thesis sets out to determine effective and attractive methods of teaching based on Warsaw secondary school students’ experience. The theory part consists of relevant definitions, as well as of an outline of the legal foundation of the education system in Poland. In order to collect data adequate for answering both the main research question and individual detailed questions, a two-stage research survey has been conducted, the description and the results of which are presented in the “Methodology“ and “Research Survey” chapters, respectively. Research results indicate that the most absorbing [and at the same time the most effective] educational methods according to the respondents are discussions, practical seminars and brain storming sessions. A lecture [as an educational method], although frequently described as “effective”, was regarded by the majority of the students as neither “interesting” nor “thought-provoking”. More than 70% of the respondents indicated that over the course of their secondary school tenure only several of their individual educational needs were addressed, let alone fulfilled. Every participant of the survey was also given the opportunity to indicate what the shortcomings of the frequently used educational tools and methods were and which methods they considered particularly valuable. The thesis’ final chapter - on top of the most significant conclusions of the survey - contains intriguing further research directions that - according to the author of the thesis - could broaden our knowledge on the subject.