Unijna polityka równościowa wobec pandemii koronawirusa

Polityka równościowa Unii Europejskiej – choć bardzo specyficzna, bo horyzontalna i posiłkująca się instrumentarium nie tylko własnym, ale także innych polityk UE, a nawet działań organizacji międzynarodowych – staje się coraz ważniejszym obszarem działania europejskich instytucji. Kwestie równości płci, należące do obszaru ochrony praw podstawowych, stanowią jednak szczególne wyzwanie w czasie kryzysu związanego z COVID-19, ponieważ sama pandemia, jak i antypandemiczne restrykcje, zastosowane przez państwa członkowskie UE, w największym stopniu negatywnie wpływają na kobiety. W powyższym kontekście, niniejszy tekst jest wynikiem analizy dotychczasowych i planowanych działań państw członkowskich w zakresie zapewnienia równości płci na obszarze UE, najważniejszych wyzwań polityki równościowej Unii Europejskiej, a także uwarunkowań politycznych oraz społeczno-gospodarczych działań prorównościowych w Unii Europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem uwarunkowań związanych z pandemią COVID-19. Założeniem analizy jest stwierdzenie, iż, w związku z pogorszeniem się sytuacji kobiet w kontekście pandemii i restrykcji pandemicznych na obszarze UE, największym wyzwaniem instytucji europejskich w ramach polityki równościowej jest utrzymanie założeń i instrumentarium Strategii na rzecz równouprawnienia płci na lata 2020-2025 (tzw. „Unii równości”), wzmocnienie działań na rzecz włączania kwestii równościowych do głównego nurtu (tzw. gender mainstreaming), wreszcie efektywna współpraca instytucji UE z państwami członkowskimi na rzecz pełnego wdrożenia założeń strategii Unii równości, a przy braku konsensusu państw członkowskich, zastosowanie instrumentarium zapewniającego alternatywną realizację wskaźników strategii.