"Izraelita" (1866-1915) - znaczenie kulturowe i literackie czasopisma

Rozprawa jest monografią "Izraelity" - żydowskiego tygodnika w języku polskim, wydawanego w Warszawie między 1866 a 1915 rokiem. Celem rozprawy było pokazanie wpływu tygodnika na społeczność żydowską na ziemiach polskich w XIX wieku i w pierwszej połowie wieku XX. Praca składa się z trzech części. Pierwsza jest charakterystyką tygodnika i środowiska, które go tworzyło. Pismo jest opisane na tle innych żydowskich czasopism integracjonistycznych zarówno tych ukazujących się na zachodzie, jak i wschodzie Europy. Analizowane są w niej stałe rubryki. Część druga poświęcona jest publicystyce. Jej struktura odzwierciedla zakres tematów poruszanych na łamach "Izraelity", a każde zagadnienie jest przedstawione w sposób dynamiczny. Ostatnia część dotyczy literatury publikowanej w tygodniku. Omówione są tu definicje literatury polsko-żydowskiej, gatunki literackie tworzone przez pisarzy polsko-żydowskich, przekłady z innych języków, którymi posługiwali się Żydzi europejscy oraz recenzje tekstów literackich.