The Giedroyc–Mieroszewski Doctrine and its Applicability to Palestine’s Conflict with Israel

W pracy dokonano analizy doktryny geopolitycznej zwanej Doktryną Giedroycia-Mieroszewskiego, która zrodziła się z prób intelektualistów pogodzenia strategicznego celu polskiego nacjonalizmu – zachowania suwerenności Polski i zapobieżenia dominacji Rosji – z chęcią naprawienia zerwanych stosunków pomiędzy Polską a jej sąsiadami. W pracy omówiono, dlaczego Polska mogła zastosować doktrynę Giedroycia-Mieroszewskiego w celu osiągnięcia i utrzymania dobrosąsiedzkich stosunków z sąsiadami; nie może to jednak mieć zastosowania w przypadku konfliktu izraelsko-palestyńskiego, którego celem jest osiągnięcie długotrwałego rozwiązania. Wdrożenie doktryny miało miejsce trzydzieści lat temu. Po upadku imperium sowieckiego i powstaniu niezależnych podmiotów politycznych na ruinach sowieckiego kolosa. Pierwszy element tej doktryny opierał się – w bardzo uproszczeniu – na tym, że Polacy powinni zaakceptować obecne granice swojego państwa i nie stawiać żadnych rewizjonistycznych żądań wobec Ukrainy, Białorusi i Litwy. Drugim elementem jest to, że Polska powinna wspierać niepodległość tych państw i wzmacniać ich więzi z zachodnią cywilizacją polityczną. Streszczenie to bada główne zasady tej doktryny i podkreśla jej potencjał w zakresie rozwiązania głęboko zakorzenionych kwestii otaczających konflikt izraelsko-palestyński.

The thesis presents an analysis of a geopolitical doctrine called the Giedroyc-Mieroszewski Doctrine, which was born out of intellectuals’ attempts to reconcile the strategic goal of Polish nationalism – preservation of Polish sovereignty and prevention of Russian dominance – with the desire to mend broken relations between Poland and its neighbors. The thesis discusses why it was possible for Poland to apply the Giedroyc-Mieroszewski Doctrine in order to achieve and maintain good neighborly relations with its neighbors; however, it can not be applicable for the Israeli-Palestinian conflict to achieve a long-lasting resolution. The implementation of the doctrine took place three decades ago. After the collapse of the Soviet empire and the emergence of independent political entities on the ruins of the Soviet colossus. The first element of this doctrine was based - in a very simplified manner - Poles should accept the current borders of their state and not make any revisionist demands towards Ukraine, Belarus, and Lithuania. The second element is that Poland should support the independence of these states and strengthen their ties with the Western political civilization. This abstract explores the main principles of the doctrine and highlights its potential to address the deep-rooted issues surrounding the Israeli-Palestinian conflict.