The Process of the International Recognition of Kosovo

Tematem pracy jest droga Kosowa do uznania na forum międzynarodowym. W szczególności skoncentrowano się na analizie kryteriów prawnomiędzynarodowych koniecznych do osiągnięcia tego celu, w tym głównie na regulacjach zawartych w Konwencji z Montevideo o prawach i obowiązkach państw z 1933 r. oraz dorobku ONZ. Omówiono status prawny Kosowa w świetle Rezolucji 1244 Rady Bezpieczeństwa ONZ, Standardów dla Kosowa i „Kompleksowej propozycji uregulowania statusu Kosowa” (tzw. plan Ahtisaariego), które są podstawowymi dokumentami umożliwiającymi międzynarodowe uznanie Kosowa. Na strukturę pracy składa się sześć rozdziałów. Praca rozpoczyna się rozdziałem dotyczącym teoretycznych aspektów prawa międzynarodowego, w kolejnych rozdziałach omówiono drogę Kosowa do międzynarodowego uznania. Główne cele pracy zostały zdefiniowane następująco: Po pierwsze, zbadanie kluczowych pojęć, takich jak państwo, niepodległość czy suwerenność, w kontekście przypadku Kosowa. Z tego względu dokonano analizy pierwotnych dokumentów z dziedziny prawa międzynarodowego, takich jak Konwencja z Montevideo o prawach i obowiązkach państw oraz dorobek ONZ. Po drugie, zbadanie różnych form uznania i konsekwencji uznania w stosunkach międzynarodowych ze szczególnym uwzględnieniem aktualnej sytuacji Kosowa. Po trzecie, zbadanie dwustronnych stosunków Kosowa z organizacjami międzynarodowymi, takimi jak: Unia Europejska, ONZ, NATO, Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Bank Światowy. Możliwość utrzymywania tego rodzaju relacji potwierdza faktyczną państwowość Kosowa. Państwowość ta jest również potwierdzana przez wysiłki władz Kosowa na rzecz budowy i umacniania jego wizerunku na arenie międzynarodowej. Po czwarte, zbadanie dwustronnych stosunków Kosowa z USA, Serbią, Niemcami i Polską. Analizowano relacje z tymi państwami, biorąc pod uwagę cele polityki zagranicznej Kosowa, takie jak ustanowienie i zinstytucjonalizowanie wieloaspektowej współpracy z najważniejszymi partnerami międzynarodowymi – w tym przytoczono szczególny przykład Polski. Relacje Kosowa z Polską mają wyjątkowe znaczenie, ponieważ Polska była jednym z pierwszych państw, które uznały Kosowo, co nastąpiło 26 lutego 2008 r. Co więcej, Kosowo ma nadzieję na nawiązanie stosunków dyplomatycznych z Polską, a Polska jest obecna w Kosowie, zapewniając wsparcie w takich obszarach, jak: praworządność, bezpieczeństwo, szkolnictwo wyższe i badania. Jeśli chodzi o USA i Niemcy, są to państwa odgrywające podstawową rolę we wspieraniu dialogu Kosowa z Serbią. Relacje Kosowa z Serbią poprawiły się nieco od ostatnich rozmów; postęp w tej materii przyczynia się także do postępu Serbii w procesie integracji z UE i NATO. Po piąte przeanalizowanie, czy międzynarodowe uznanie Kosowa zależy od normalizacji jego relacji z Serbią. Dodatkowo badano wysiłki podejmowane przez Kosowo na forum międzynarodowym w celu zwrócenia uwagi na kwestię praw człowieka w latach dziewięćdziesiątych XX w. oraz polityką Kosowa podczas konfliktu, który zakończył się interwencją NATO w 1999 r. Przedmiotem analizy jest także wizerunek Kosowa w środowisku międzynarodowym, budowany przez dyplomację publiczną oraz sieć przedstawicielstw dyplomatycznych Kosowa.

The topic of the thesis is Kosovo’s road to obtaining international recognition. In particular, I research the international law conditions to achieve this aim, focusing mainly on the rules of the 1933 Montevideo Convention on the Rights and Duties of States, and the relevant UN acquis. I discuss the legal status of Kosovo in light of United Nations Security Council Resolution 1244, the Standards for Kosovo, and the Comprehensive Proposal for the Kosovo Status Settlement (known as the Ahtisaari Plan) which are basic documents that enabled to Kosovo to be recognised internationally. Regarding the thesis’ structure, it is organised into six chapters. The thesis begins with a theoretical chapter devoted to the international law issue and next the Kosovo’s way to international recognition is explored. The main research objectives of the paper can be defined as follows: Firstly, to research the notions of state and statehood, sovereignty and independence in terms of Kosovo’s particular case. This aim is advanced by an analysis of the main documents in the field of international law, such as the Montevideo Convention on the Rights and Duties of States (1933), and the UN acquis. Secondly, to examine the different forms of recognition and the consequences of recognition in international relations. This is carried out with particular emphasis on Kosovo’s current situation. Thirdly, to study Kosovo’s bilateral relations with international organisations such as the European Union, the United Nations, North Atlantic Treaty Organisation, the Organisation for Security and Cooperation in Europe, the International Monetary Fund and the World Bank. The possibility of maintaining such relations confirms Kosovo’s statehood. That statehood is also affirmed by the efforts of the Kosovan authorities to build and enhance its image in international relations. Fourthly, to study Kosovo’s bilateral relations with the USA, Serbia, Germany and Poland. I analyse relations with these countries due to Kosovo’s foreign policy aims, that is to establish and organise multifaceted relations with its crucial international partners, including the particular case of Poland. Kosovo’s relationships with Poland are of significance because Poland was one of the first countries that recognised Kosovo on 26 February 2008. What is more, Kosovo is looking forward to open diplomatic relations with Poland, and Poland is present in Kosovo, providing support for the rule of law, security and higher education and research. Regarding the USA and Germany, both are the main supporters of the Kosovan-Serbian talks. Kosovo’s relationships with Serbia have improved somewhat since the last talks, and have proved to be pegged to Serbia’s progress towards EU integration, providing evidence that a good relationship with Serbia can be maximised with greater integration of Serbia into the EU and NATO. Fifthly, to examine whether the international recognition of Kosovo depends on the normalisation of its relations with Serbia. In addition, the research also concerned Kosovo’s international efforts to raise the issue of human rights in the 1990s and its policy during the conflict, which concluded with a NATO intervention in 1999. Lastly, the image of Kosovo in international relations through its public diplomacy and diplomatic representation network is analysed.