„Botticelli”, albo co zrobiłby anachronizm?

W kontekście spektaklu Botticelli in the Fire Jordana Tannahilla w reżyserii Blanche McIntire o stosunku historiografii nurtu queer do anachronizmu, czyli zabiegu polegającego na łączeniu zjawisk lub faktów, które nie mogły zdarzyć się jednocześnie. Autor dramatu świadomie wchodzi w dialog z jednym z najważniejszych tekstów normatywnych dla obrazu epoki renesansu – Żywotów najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów Giorgio Vasariego, celowo rozsadzając jego linearną, teleologiczną i progresywistyczną perspektywę dziejów i proponując w zamian fantazmatyczną biografię Sandro Botticellego, skonstruowaną zgodnie z zasadami temporalności właściwej historii queer.