Stress coping strategies, spirituality, social support and posttraumatic growth in a Polish sample of rheumatoid arthritis patients

Stale rosnący odsetek recydywistów wśród osób odbywających karę pozbawienia wolności zmusza do zastanowienia się dlaczego osoby opuszczające zakłady karne ponownie do nich wracają w wyniku popełnienia przestępstwa. W niemal wszystkich zakładach karnych prowadzone są różne programy mające pomóc osobom zwalnianym w readaptacji społecznej. Jaka jest zatem ich skuteczność, skoro osoby opuszczające zakłady karne nie potrafią funkcjonować w społeczeństwie, przestrzegając norm współżycia społecznego i nadal popełniają przestępstwa. Sami byli skazani jako przyczynę podają iż „piętno” przestępcy utrudnia im znalezienie pracy, mieszkania i wejścia w środowisko osób niekaranych, gdyż ludzie nie mają do nich zaufania i zawsze będą „pierwszymi” podejrzanymi, gdy dojdzie do jakiegoś przestępstwa. W poniższym opracowaniu przedstawiono wyniki badań dystansu społecznego jaki wobec osób karanych przyjmują studenci, którzy po ukończeniu studiów będą być może świadczyli pomoc takim osobom. W badaniu przeprowadzonym w styczniu 2019 r. wzięło udział 381 studentów AEH, UKSW i ABIiP. Jako metodę zastosowano zmodyfikowaną skalę Borgardiusa. Jak wykazały badania z całkowitym brakiem akceptacji niemal we wszystkich rolach społecznych spotkały się osoby karane za znęcanie się nad rodziną, zgwałcenia i wykorzystywanie seksualne osoby małoletniej. Duży dystans społeczny badani studenci zadeklarowali również wobec osób karanych za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu, a także przeciwko mieniu. Duży dystans badani przyjęli również wobec osób systematycznie nadużywających alkoholu i upijających się, oraz systematycznie używających narkotyków.