Pomiędzy człowiekiem a Górą. Wyobrażenie i praktyka górskiego krajobrazu.

Tę pracę poświęcam badaniu (poprzez głowę piszącą) relacji człowieka i góry na przykładzie rozmów przeprowadzonych przeze mnie na terenie Skalnego Podhala, oraz jakże obfitego górskiego świadectwa kultury pozostawionego nam w formie wyobrażenia. Dla mnie, osoby piszącej, ważnym jeśli nie najważniejszym wątkiem było przyjrzenie się zmianie, która nieustannie na górach zachodzi, pozostawiając je w stanie jakiejś zagadkowej niezmienności. Stąd właśnie zainteresowanie przestrzenią pomiędzy stanami, bo co jest między chodzeniem a niechodzeniem, wysiłkiem a pracą, praktyką i światłem? Skąd w ogóle pomysł, by iść na górę? Pytałem jako człowiek prawie w góry niechodzący. W tym celu rozmawiałem z rolnikami, niechodzącymi i chodzącymi miejscowymi, przewodnikami, ratownikami, wspinaczami. I tak wspólnie, ich wyobrażeniem gór i własnej praktyki górskiej, oraz moim wyobrażeniem antropologii i praktyką pisarską, nakreśliliśmy jakąś przestrzeń, wiedząc, że istnieje, bo mieści na sobie innych ciągle ją wymyślających. I tylko jedną napisałem bajkę.

This thesis aims to shed some light (through a writing mind) onto the relationship between man and mountain, compiled during my interviews in Skalne Podhale and abundant mountain-related cultural testimony that’s only accessible to us with the help of imagination. For someone that writes, which is me, it was important, if not crucial, to observe with a prying eye the change that’s continuously taking place in the mountains, leaving them in somewhat mysterious permanence. That exactly is the root of my interest in what’s between states, for what is between walking and standing, effort and work, practice and light? Why venture onto a mountain in the first place? I asked as someone who almost never hikes. To this end, I spoke with farmers, both hikers and those who never hike, local guides, rescuers, and climbers. Together, through their imaginings of mountains and their mountain practices, and my own imaginings of anthropology and writing practice, we sketched out a space, knowing it exists because it accommodates others who continuously reinvent it. And I only wrote one fairy tale.