„Żyjemy w epoce fonicznej”. Kulturowa historia fonografu na podstawie warszawskiej prasy z lat 1878-1895

Celem pracy jest opis recepcji i funkcjonowania fonografu w Warszawie przed wykształceniem się przemysłu fonograficznego. Za materiał źródłowy posłużyła w niej prasa warszawska z lat 1878–1895. Praca nie ma na celu chronologicznego odtworzenia przeszłych wydarzeń. Jest próbą rekonstrukcji kontekstów kulturowych i krajobrazu medialnego, które kształtowały odbiór wynalazku i zwrotnie pozostawały pod jego wpływem. Za pomocą interdyscyplinarnych narzędzi interpretacyjnych autor stara się przedstawić fonograf na tle szerszych procesów modernizacyjnych ówczesnej kultury polskiej. Każdy z rozdziałów potraktować można jako osobne case study, wzbogacające polską literaturę w zakresie XIX- wiecznej historii kulturowej, historii dźwięku i technologii oraz wczesnej kultury masowej.