Rola tradycji w transformacji systemu politycznego Kirgistanu

Podstawowym celem dysertacji stało udowodnienie tezy dotyczącej znaczącej roli czynników tradycyjnych w budowie systemu politycznego niepodległego Kirgistanu, tego że procesy transformacyjne w Kirgistanie znajdują się pod wpływem tradycji, w tym, tradycyjnych relacji społecznych, opartych na więziach krewniaczych, trybalnych i etnoregionalnych, tego, że ważną rolę odgrywają tradycje konstruowane przez państwo, mające niewiele wspólnego z dziedzictwem kirgiskim. Dysertacja skupia się na następujących aspektach rzeczywistości politycznej Kirgistanu: systemie politycznym, transformacji systemowej oraz tradycji, w jakiej jest zakorzeniony. Podstawowymi technikami badawczymi, wykorzystanymi dla napisania pracy są obserwacja (w tym bezpośrednie obserwacje, także przy udziale w pracy organów władzy państwowej, rozmowy z przedstawicielami elit społecznych, elit politycznych oraz organizacji niepublicznych; także obserwacje pośrednie – autorka obserwowała raporty instytucji badawczych, programy informacyjne oraz dokumenty elektroniczne dotyczące zmian politycznych w Azji Centralnej.) oraz analiza dokumentów. Do analizy dokumentów prawnych wykorzystano podejście instytucyjno-prawne, adaptowane do badań politologicznych. W pracy pokazuje się, że dawne tradycje, wierzenia i obrzędy znacząco oddziałują na współczesne procesy społeczne. Świadczy o tym wybrany kurs polityczny, ideologia państwowa oraz sposób, w jaki odsunięto od władzy Askara Akajewa, który starał się włączyć tradycje do systemu politycznego na drodze do demokracji. W tym kontekście autorka twierdzi, że tradycje nie hamują rozwoju społeczeństwa, lecz odwrotnie – doprowadzają jego członków do wyboru własnej ścieżki rozwoju często poprzez wprowadzenie mowych „wynalezionych” tradycji.