Joga to nie tylko rozciąganie. Analiza narracji o jodze w polskich mediach społecznościowych

Praca magisterska pt. „Joga to nie tylko rozciąganie. Analiza narracji o jodze w polskich mediach społecznościowych” bada sposób przedstawiania jogi w polskich mediach społecznościowych, koncentrując się na platformach takich jak Instagram, TikTok i YouTube. W pracy zwrócono uwagę na stereotypowe postrzeganie praktyki jogi. Zaprezentowano także jej definicję, filozofię oraz omówiono historię w naszym kraju. Praca stawia sobie za cel zrozumienie, jak polscy użytkownicy mediów społecznościowych opisują jogę i jakie aspekty tej praktyki są najczęściej eksponowane. Hipoteza badawcza zakłada, że joga w polskich realiach internetowych jest przedstawiana głównie jako forma ćwiczeń fizycznych, z pominięciem jej głębszych, wieloaspektowych znaczeń. Główna metoda badawcza opierała się na wirtualnej etnografii, a bazowa technika zastosowana w badaniu własnym polegała na analizie zawartości zamieszczanych przez internautów w mediach społecznościowych. Podstawowa analiza opierała się na zbadaniu zawartości opisów postów oraz słów wypowiadanych w formach wideo. Przeanalizowano również negatywne narracje na temat jogi, które pojawiają się w mediach, co pozwoliło na zrozumienie pełnego spektrum postrzegania tej praktyki. Wyniki badań przedstawione w pracy ukazują, że joga w polskich mediach społecznościowych jest często przedstawiana w sposób uproszczony, z dużym naciskiem na aspekty fizyczne. Analiza treści publikacji wykazała, że wiele materiałów koncentruje się na wizualnej atrakcyjności ćwiczeń, co często prowadzi do pomijania głębszych, filozoficznych aspektów jogi. Jednocześnie badania wykazały, że istnieje pewna liczba negatywnych narracji, które krytykują jogę, podkreślając jej potencjalne niebezpieczeństwo jako zagrożenie dla wiary i zdrowia oraz praktykę związaną z niebezpiecznymi nauczycielkami i komercjalizacją. Praca kończy się refleksją nad rosnącą popularnością jogi w Polsce i na świecie oraz nad znaczeniem mediów społecznościowych w kształtowaniu opinii publicznej na jej temat. Wnioski z pracy mogą posłużyć zarówno twórcom treści medialnych, jak i praktykom jogi w lepszym zrozumieniu, jak joga jest postrzegana i przedstawiana w polskich mediach.

The master's thesis titled Yoga Is Not Just Stretching: An Analysis of Narratives about Yoga in Polish Social Media examines the portrayal of yoga in Polish social media, focusing on platforms such as Instagram, TikTok, and YouTube. The thesis highlights the stereotypical perception of yoga practice. It also presents a definition of yoga, its philosophy, and discusses its history in Poland. The aim of the thesis is to understand how Polish social media users describe yoga and which aspects of this practice are most frequently emphasized. The research hypothesis suggests that in the Polish online context, yoga is predominantly presented as a form of physical exercise, with its deeper, multifaceted meanings being overlooked. The primary research method was based on virtual ethnography, with the main technique used in the study being content analysis of user-generated content on social media. The basic analysis involved examining the content of post descriptions and spoken words in video formats. Negative narratives about yoga that appear in the media were also analyzed, which allowed for a comprehensive understanding of the perception of this practice. The research findings presented in the thesis reveal that yoga in Polish social media is often depicted in a simplified manner, with a strong emphasis on physical aspects. Content analysis showed that many materials focus on the visual appeal of the exercises, often leading to the omission of the deeper, philosophical aspects of yoga. At the same time, the research indicated that there are a number of negative narratives that criticize yoga, highlighting its potential dangers as a threat to faith and health, as well as its association with dangerous teachers and commercialization. The thesis concludes with a reflection on the growing popularity of yoga in Poland and worldwide, as well as the significance of social media in shaping public opinion about it. The conclusions of the thesis can be useful for both media content creators and yoga practitioners in better understanding how yoga is perceived and represented in Polish media.