Prawo do pomocy humanitarnej osób z niepełnosprawnością w świetle Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych

Niniejsze opracowanie powstało w celu przeanalizowania zakresu prawa do pomocy humanitarnej sformułowanego w art. 11 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych. Do przeprowadzania badania użyto metody dogmatycznej oraz metody funkcjonalnej. Wykazano, że zakres obowiązków państw w obszarze prawa do pomocy humanitarnej nie jest jednoznacznie określony. Zostało ono tak sformułowane, że odwołuje się do zobowiązań państwa w zakresie prawa międzynarodowego, ze szczególnym uwzględnieniem międzynarodowego prawa ochrony praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego. Jednakże ze względu na brak jednoznacznych ram prawnych dla pomocy humanitarnej we wspomnianych źródłach pozostawiono państwom-stronom znaczną dowolność co do sposób implementacji tych zobowiązań. W konsekwencji ogromną rolę w zakresie kształtowania prawa do pomocy humanitarnej odgrywa Komitet Praw Osób Niepełnosprawnych. W ninejszym opracowaniu przeanalizowano dotychczasową działalność Komitetu, ze szczególnym uwzględnieniem badania przez niego sprawozdań państw-stron. Przeprowadzona analiza potwierdza, że Komitet aktywnie korzysta ze swego uprawnienia i wskazuje na obszary działania państwa-stron, które z jego perspektywy są najważniejsze. Jednak kompleksowej oceny regulacji prawa do pomocy humanitarnej i znaczenia jego umieszczenia w Konwencji będzie można dokonać dopiero w kolejnych latach, kiedy praktyka Komitetu w tym obszarze poszerzy się o pozostałe instrumenty ochrony, takie jak indywidualne zawiadomienia.