Sztuka wobec AIDS

Celem wystąpienia jest przedstawienie szczególnego charakteru epidemii AIDS, która na Zachodzie w znaczącej mierze dotknęła środowiska artystyczne, intelektualne i świat show-biznesu. Dlatego też znalazła szczególnie silny, bezpośredni oddźwięk w literaturze, dramaturgii, filmie i sztukach wizualnych, którym poświęcona będzie główna uwaga. W odniesieniu do eseju Susan Sontag AIDS i jego metafory, opublikowanego w 1988, a zatem w kilka lat od pojawienia się choroby nazwanej nabytym zespołem niedoboru odporności, można prześledzić zmiany w społecznym podejściu do AIDS, co sztuka i kultura ukazują z dużą wyrazistością. W początkach epidemii związanie zakażeń z „nie normatywnymi” formami życia seksualnego prowadziło do degradacji i stygmatyzacji chorych, często ukrywających swój stan. Wiele czynników, zarówno postęp medycyny, jak rozszerzanie się obszarów społecznej tolerancji dla odmienności sprawia, że obecnie obserwujemy mitologizację ofiar, będących nierzadko celebrytami kultury popularnej. Trzeba także zauważyć, że zjawiska te mają miejsce w krajach Zachodu, gdzie epidemia została w dużej mierze opanowana. Całkowicie odmiennie sytuacja epidemiologiczna wygląda w ubogich krajach Czarnej Afryki, skąd AIDS przyszedł i gdzie nadal jest bardzo poważnym masowym zagrożeniem.