Strategia wschodnioazjatycka Federacji Rosyjskiej

Zadaniem autorki jest dekonstrukcja strategii wschodnioazjatyckiej Rosji poprzez rozbiór jej na elementy składowe, takie jak: cele strategiczne w regionie, narzędzia używane do ich realizacji, zasięg czasowy działań oraz zasięg przestrzenny, czyli wyróżnienie głównych wektorów i adresatów oddziaływań. Zaangażowanie Rosji w regionie Azji Wschodniej jest konsekwencją strategii, uwzględniającej wzrost potęgi i wpływów tego regionu na świecie. Na tej podstawie została sformułowana główna hipoteza badawcza: Jeśli założymy, że istotą strategii międzynarodowej (polistrategii) Rosji jest równoważenie sił w stosunkach z mocarstwami Zachodu, to rosyjski „zwrot na Wschód” jest nie tylko elementem przeciwważenia Zachodu, ale także kompensatą dla utraconych szans i korzyści ze współpracy z Zachodem. Obszar Azji Wschodniej rozumiany jest jako region sięgający północno-wschodnich granic Federacji Rosyjskiej i włączający Chiny, Japonię, Koreę Północną, Koreę Południową i Mongolię. Ramy czasowe pracy zaznaczone są w przedziale lat 2000-2022, czyli od pierwszej kadencji prezydenckiej Władimira Putina po rok 2022. Struktura rozprawy obejmuje sześć rozdziałów. Rozdział pierwszy poświęcony jest badaniom nad strategią międzynarodową państwa oraz wprowadza siatkę pojęciową. W drugim rozdziale autorka pisze o uwarunkowaniach wewnętrznych, wskazując na odrębność i osobność cywilizacyjną Rosji. Punktem wyjścia rozdziału trzeciego jest pokazanie wielowektorowej strategii Federacji Rosyjskiej, która jest podstawą rosyjskiej aktywności na arenie międzynarodowej oraz pokazanie jak rosyjska polistrategia jest odzwierciedlona w oficjalnych dokumentach państwowych. Kolejny czwarty rozdział pokazuje adresatów rosyjskiej strategii wschodnioazjatyckiej, obrazując również, jak kształtowały się relacje między Rosją a państwami regionu. Cele i środki rosyjskiej strategii wschodnioazjatyckiej zostały odzwierciedlone w rozdziale piątym. Chodzi przede wszystkim o to, aby uchwycić dynamikę tych procesów zachodzących na rozmaitych płaszczyznach oddziaływań – politycznej, gospodarczej, wojskowo-technologicznej i kulturowo-cywilizacyjnej. W rozdziale szóstym przenalizowani funkcjonalność rosyjskiej strategii wschodnioazjatyckiej i odkryto role, które Rosja odgrywa w Azji Wschodniej. Wskazano również na pułapki rosyjskiej strategii wschodnioazjatyckiej oraz ukazano, że odnosi ona nie tylko korzyści ze swego zwiększonego zaangażowania na Wschodzie, ale jest również narażona na ryzyka, porażki i marginalizację w regionie.