Wieś Wrząca Wielka studium przypadku

Polska wieś mimo trudnej historii, jaka jest wpisana w dzieje kraju oraz zmian, które niesie z sobą rozwój globalnej cywilizacji stara się rozwijać nie tracąc poczucia wspólnoty. Ma ona szanse, by zachować i przekazać przyszłym pokoleniom poczucie polskości, jakie pochodzi z tradycji i dziejów historycznych, w których zajmuje ona wyraźne miejsce. Wsie posiadają ogromny potencjał rozwojowy, który na wielu obszarach pozostaje ciągle nieodkrytym i niewykorzystanym. Aby przyjrzeć się tej tematyce, w szczególności zachowaniu wartości przekazywanych z pokolenia na pokolenie, przeprowadziłam badania terenowe wsi Wrząca Wielka w gm. Koło, w woj. wielkopolskim, skąd pochodzę. Zgromadzony materiał zawiera historię miejscowości od XIV w. do czasów współczesnych, opisy instytucji, tradycji religijnych i regionalnych oraz lokalnej wspólnoty ujęte na tle wydarzeń historycznych powiatu kolskiego, takich jak, np. I wojna światowa, kiedy to mieszkańcy utworzyli oddział Polskiej Organizacji Wojskowej. Swoistą rolę w społecznościach wiejskich odgrywa folklor i zespoły ludowe, które są źródłem wiedzy o przemianach, jakie miały miejsce na terenie który reprezentują, dlatego też, uwagę poświęcam zespołowi ludowemu ,,Kiełczewianki”. W pracy tej ukazany jest rozwój oświaty i parafii oraz działalność Ochotniczej Straży Pożarnej, w której służba jest tradycją rodzinną niektórych druhów, sięgającą kilku pokoleń. Zbiór informacji dotyczących kultury w tym dawnych pieśni, obyczajów oraz religijności, stanowią opisy przebiegu różnych uroczystości. W XIX w. znamienici goście, m.in. ks. biskup Wojciech Stanisław Owczarek, witani byli przez banderię konną oraz żołnierzy rezerwowych. Na powitanie przygotowywano bramy z napisami, które parafianie zrobili również kilkadziesiąt lat później, w 2023 r. przy przyjmowaniu peregrynującej Ikony Matki Boskiej Częstochowskiej. Niegdyś w parafii działało bractwo św. Anny oraz bractwo trzeźwości. Życie mieszkańców skupiało się na działalności wspólnoty parafialnej i kościoła. Dawni mieszkańcy trudnili się zawodami, które już tu zanikły, m.in. swoją działalność prowadził strycharz, wyrabiający gliniane cegły, czy rymarz. Obecność osób wykonujących te profesje wiąże się z faktami historycznymi, iż na terenie wsi znajdowały się pokłady gliny oraz hodowano konie. Istotną informacją jest fakt, że wieś należała kolejno do kilku rodów szlacheckich. Pierwsi znani właściciele należeli do rodu Hebdów, później Sokołowskich h. Pomian. Członkowie tej rodziny pełnili służbę na dworze królewskim. Byli rycerzami, kasztelanami, biskupami. Na terenie wsi znajdują się ruiny dworu obronnego pochodzącego z XVI w. oraz dwór szlachecki z XIX w. Majątek uległ parcelacji. Na początku XX w. nastąpiła migracja niektórych mieszkańców do Ameryki, m.in. w celach zarobkowych. W II połowie XX w. na terenie wsi nastąpił rozwój gospodarki i rolnictwa. Istniał Państwowy Ośrodek Maszynowy posiadający kilka filii w okolicznych miejscowościach. Utworzono Gromadzką Radę Narodową. Dziś jest nowowybudowany supermarket. W poszczególnych podrozdziałach podejmuję próbę określenia zakresu różnic i zmian jakie zaszły na przełomie minionych lat. Przykładem może być zapoczątkowany we współczesnych czasach w parafii kult Matki Boskiej Miodnej i jedyny w Polsce odpust ku Jej czci oraz Święto Miodu, na które przyjeżdżają pszczelarze z różnych zakątków Polski. W pracy tej ukazany jest wpływ osiągnięć cywilizacyjnych i postępującej globalizacji na społeczność lokalną, działania jednostek oraz oświatę, kulturę, rolnictwo i gospodarkę. Materiały potrzebne do napisania monografii pochodzą, m.in. z dostępnej literatury, wywiadów oraz informacji znalezionych w archiwach. Po zakończeniu badań zanalizowałam i podsumowałam wnioski. Monografia ta może być przydatna osobom chcącym poznać miejscowość Wrząca Wielka i jej mieszkańców oraz tym, którzy będą chcieli działać na rzecz jej rozwoju. W pracy przedstawione są sylwetki mieszkańców działających na rzecz wspólnoty lokalnej.