Narracyjny obraz świata w powieści „Serotonina” Michela Houellebecqa i opowiadaniu „Wzlot” Jarosława Iwaszkiewicza

Powieść Serotonina Michela Houellebecqa i opowiadanie Wzlot Jarosława Iwaszkiewicza w wielu aspektach bardzo się różnią, jednak można dostrzec również pewne punkty styczne dla obu utworów, takie jak formuła opowieści - monologu, kreacja specyficznie antypatycznego bohatera-narratora, czy motywy autodestrukcji, kryzysu wartości, rozpadu dotychczasowego pojmowania świata, co stwarza przestrzeń do porównawczej interpretacji. Niniejsza praca stanowi próbę przeanalizowania sposobów budowania narracji w obu tekstach oraz ich konsekwencji semantycznych, umieszczając w centrum zainteresowania przede wszystkim wyłaniający się z tej opowieści obraz świata. Przeprowadzona w takim kontekście refleksja nad strukturą narracyjną omawianych utworów, ich ukształtowaniem językowym, charakterystyką postaci narratora, znaczeniem tytułów oraz nad ogólnymi stwierdzeniami o świecie i człowieku zawartymi w tych dziełach wskazuje, że zarówno powieść Houellebecqa, jak i opowiadanie Iwaszkiewicza przedstawiają podobnie depresyjną wizję otaczającej rzeczywistości i ludzkiej egzystencji, mimo istotnej różnicy kontekstu historyczno-społecznego. Z tej perspektywy można przyjąć tezę, że Serotonina i Wzlot zawierają nie tylko obraz swoich czasów, lecz także pesymistyczną wizję świata ponad uwarunkowaniami historycznymi.