W nurcie polskiego kina kobiet: Sztuka kochania Marii Sadowskiej

W artykule film Sztuka kochania (2017) w reżyserii Marii Sadowskiej umieszczony zostaje w kontekście kina kobiet i zanalizowany z uwzględnieniem trzech zazębiających się kontekstów. Pierwszy kontekst stanowi kino pamięci narodowej, czyli druga fala współczesnego polskiego kina historycznego, do którego film Sadowskiej przynależy. Drugim kontekstem jest dominujący kulturowy wzorzec osobowy przewidziany dla Polek – figura Matki Polki. Trzecim jest współczesna kobieca biografistyka filmowa. Wykorzystanie tych kontekstów pozwala dostrzec przełomowość filmu Sadowskiej. Autorka odnosi się również do krytyki, z jaką film się spotkał po premierze ze strony feministycznie zorientowanych badaczek.

In the article, Maria Sadowska’s movie The Art of Loving (2017), is situated within the framework of the women’s cinema and analyzed with the use of three interlocking contexts. The cinema of national remembrance, i.e. the second wave of contemporary Polish historical cinema, forms the first context for the analysis. The second context is formed by the dominant cultural pattern provided for Polish women – the Polish Mother figure. The contemporary female biopics as a genre forms the third one. The use of these contexts allows recognizing the breakthrough character of Sadowska’s movie. Moreover, the author of the article also refers to the feminist criticism with which the movie met after its premiere.