Taras Hakena jako obiekt niemiecko- polskiego dziedzictwa w Szczecinie

Praca poświęcona monumentalnemu szczecińskiemu założeniu Tarasu Hakena projektu Wilhelma Meyera-Schwartau z początku XX wieku. Jej celem jest prześledzenie zmian, które zachodziły w tkance architektonicznej i urbanistycznej tej zabudowy na przestrzeni historii i przemian tożsamościowych. Poruszona zostaje tematyka dziedzictwa miasta, a zwłaszcza trudnych relacji między jego niemieckim i polskim charakterem. Ważnym aspektem przewijającym się na przestrzeni całej pracy jest również kwestia ochrony i konserwacji zabytków, która miała bezpośredni wpływ na postrzeganie zabudowy nadodrzańskich tarasów. Główną oś rozważań stanowi analiza i interpretacja zmieniającej się wymowy symbolicznej i charakteru założenia, oparta o trzy cezury czasowe, pokrywające się z kluczowymi przemianami w historii miasta. Praca prowadzi do konkluzji dotyczącej możliwego współistnienia i poszanowania elementów dziedzictwa niemieckiego i polskiego w ramach jednego założenia.