Wpływ leku przeciwnowotworowego epirubicyny na sposób organizacji lipidów w membranach biomimetycznych

W pracy otrzymano membrany biomimetyczne na granicy faz woda/powietrze oraz badano organizację lipidów w tych strukturach w obecności leku antracyklinowego- epirubicyny. Dzięki odtworzeniu struktury naturalnych błon biologicznych w postaci membran biomimetycznych można było zbadać wpływ farma-ceutyku w odniesieniu do różnych parametrów fizykochemicznych. W pierwszym etapie badań utworzono membrany biomimetyczne, w skład których wchodziły lipidy naturalnie występujące w błonach komórko-wych. W badaniach do analizy sposobu oddziaływania antybiotyku z membraną wykorzystano technikę Langmuira. Wyniki pokazują, że antracyklina bardzo silnie kumuluje się w membranie, w skład której wchodzi kardiolipina,. Niewielka domieszka tego lipidu (nawet 10%) do monowarstwy powoduje, że znacząco zwiększa się powinowactwo terapeutyku do błony biomimetycznej Wydaje się, że wyniki przeprowadzonych eksperymentów oprócz interesujących aspektów poznawczych, mogą w przyszłości przyczynić się do projektowania i syntetyzowania leków o wyższej skuteczności i niższym działaniu ubocznym.

The study investigated the organization of lipids in biomimetic membranes in the presence of an anthracycline drug – epirubicin. The membranes were created at the water/air interface by the Langmuir method. The Langmuir technique enables the formation of membranę as analogs of biological membranes under laboratory conditions. The advantage of Langmuir structures is that the physicochemical parameters can be easily modified during the experiment. This makes it possible to create conditions similar to physiological envoirment. The Langmuir technique was used also to study the way of inteaction the antibiotic with the membrane. The results show that anthracycline accumulates very strongly in the mem-brane, which includes cardiolipin. A small addition of this lipid (even 10%) in the monolayer significantly increases the affinity of the therapeutic to the biomimetic membrane. The results show that anthracycline very strongly accumulates in the membrane, which includes cardiolipin. The non-admixture of this lipid (even 10%) to the monolayer significantly increases the affinity of the therapeutic to the biomimetic membrane. It seems that the presented results, except interesting cognitive aspects, may in the future contribute to the design and synthesis of drugs with higher efficacy and lower side effects.