Gastronomia w nowej matrycy stawek

Opodatkowanie VAT gastronomii to temat, który w minionych latach budził dużo kontrowersji nie tylko w Polsce, ale też w innych państwach członkowskich UE. Problem wynikał głównie ze zróżnicowanych stawek, które stosuje się do usług gastronomicznych (w tym restauracyjnych oraz cateringowych) i produktów spożywczych, jak również wątpliwości związanych z ustaleniem co jest usługą gastronomiczną, a co produktem spożywczym, zwłaszcza produktem (daniem) gotowym do spożycia. W Polsce w 2011 r. zróżnicowano stawki VAT na usługi gastronomiczne (8%) i dania gotowe (5%). Kwestia zasadności zastosowania stawki 5% przy dostawie gotowych do spożycia produktów spożywczych była przedmiotem licznych interpretacji indywidualnych, a w końcu przedmiotem interpretacji ogólnej Ministra Finansów. Wydawało się, że interpretacja ogólna ostatecznie wyjaśniła sprawę opodatkowania usług gastronomicznych i dań gotowych. Nadal jednak toczy się dyskusja co do stanów zaistniałych przed wydaniem interpretacji ogólnej. Dodatkowo pojawiły się wątpliwości natury generalnej co do przyjętej w Polsce konstrukcji opodatkowania omawianych czynności w kontekście zgodności z prawem unijnym, które to wątpliwości stały się w końcu bodźcem do zadania pytania prejudycjalnego do Trybunału Sprawiedliwości. W tym kontekście warto zatem, zanim jeszcze TS pochyli się nad tym pytaniem, dokonać szczegółowej analizy tego zagadnienia, przede wszystkim na tle nowej matrycy stawek, wdrażanej zasadniczo od 1.07.2020 r. Zasadne jest bowiem pytanie, czy konstruując nową matrycę stawek, po pierwsze, utrzymano dotychczasowe zasady opodatkowania gastronomii, a po drugie, czy nowe definicje, mając na uwadze istniejące wcześniej trudności z określeniem prawidłowej stawki podatku do wydawanych w lokalach gastronomicznych posiłków, proponują prostszą (niebudzącą wątpliwości) konstrukcję przepisów w tym obszarze.

Taxation of food & beverage services with VAT is a topic which in recent years has caused many controversies not only in Poland, but also in other EU Member States. The problem resulted mainly from the different rates applicable to food & beverage services (including restaurants and catering services) and food products, as well as from doubts connected with determining what is a catering service and what is a food product, especially a product (meal) which is ready to eat. In 2011, different rates were introduced in Poland for food & beverage services (8%) and for ready-to-eat meals (5%). The expediency of applying the 5% rate for supplies of ready-to-eat food products has been the subject of numerous tax rulings (individual interpretations) and finally a general interpretation issued by the Minister of Finance. It seemed that the general interpretation finally resolved doubts about the taxation of food & beverage services and ready-to-eat meals. However, discussions are ongoing about facts from the period before the general interpretation was issued. Additionally, doubts of a general nature have appeared as to the construction of taxation of the aforementioned activities adopted in Poland, in the context of its consistency with EU law, which doubts finally prompted a referral for a preliminary ruling to the Court of Justice. In this context, even before the CoJ has thoroughly examined the question, it is worthwhile to make a detailed analysis of the issue, mainly against the background of the new rate matrix, which in principle will be in force from 1 July 2020. The question that is important here is whether, firstly, in the process of building the new rate matrix, the existing principles of taxation of food and beverage services were maintained and, secondly, whether the new definitions, having regard to the pre-existing difficulties with determining the correct rate of tax for meals offered in food & beverage establishments, provide simpler provisions in this area that would not give rise to doubts.