Implanty ślimakowe w prasie polskiej w latach 1992-2002 (Gazeta Wyborcza, Rzeczpospolita, Świat Ciszy)

Implant ślimakowy to jedno z najnowocześniejszych urządzeń wykorzystywanych w leczeniu i rehabilitacji zaburzeń słuchu. Implanty ślimakowe pojawiły się na rynku w latach 80. XX wieku. W Polsce pierwsza operacja wszczepienia implantu została przeprowadzona w 1992 roku. Wydarzenie to było opisywane w polskich mediach. Tematem pracy jest wizerunek implantów ślimakowych w polskiej prasie w latach 1992-2002 na przykładzie “Gazety Wyborczej”, “Rzeczpospolitej” i “Świata Ciszy”. W pracy wykorzystano metodę jakościowej analizy treści. Wyniki analizy zostały przedstawione w teoretycznej ramie modelu obiegu kultury autorstwa S. Hall i jego współpracowników. Znaczenia przypisywane implantowi ślimakowemu jako artefaktowi kultury zostały zaprezentowane w perspektywie pięciu procesów: reprezentacji, identyfikacji, konsumpcji, regulacji i produkcji. Wizerunki implantu ślimakowego w dziennikach ogólnopolskich i w czasopiśmie środowiska głuchych różnią się między sobą do tego stopnia, że możemy mówić o dwóch obiegach kulturowych.

The cochlear implant is one of the most modern devices used in the treatment and rehabilitation of hearing disorders. Cochlear implants appeared on the market in the 1980s. In Poland, the first implant operation was performed in 1992. The event was covered in the Polish media. The subject of the study is the image of cochlear implants in the Polish press in the years 1992-2002 on the example of ‘Gazeta Wyborcza’, ‘Rzeczpospolita’ and ‘Świat Ciszy’. The paper uses the method of qualitative content analysis. The results of the analysis were presented in the theoretical framework of the cultural circulation model by S. Hall and his colleagues. The meanings attributed to the cochlear implant as a cultural artefact were presented in the perspective of five processes: representation, identification, consumption, regulation and production. The images of the cochlear implant in national newspapers and in the journal of the deaf community differ to the extent that we can speak of two cultural circuits.