Empiryczna ocena efektywności kartograficznej prezentacji form rzeźby terenu

Celem niniejszej pracy jest ocena efektywności metod prezentacji form rzeźby terenu na mapach wielkoskalowych. W celu realizacji tego założenia przeprowadzono badanie empiryczne wśród studentów geografii na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Do analizy wybrano cztery formy terenu (drumliny, ozy, wąwozy i wydmy) oraz trzy sposoby przedstawienia rzeźby terenu (poziomice, relief cieniowany i relief cieniowany wzbogacony hipsometrią). Badania składało się z 15 zadań, wśród których 12 polegało na rozpoznaniu danej formy terenu przedstawionej jedną z trzech testowanych metod prezentacji, a pozostałe 3 na odczytaniu informacji związanych z ukształtowaniem terenu. W analizie wyników wzięto pod uwagę 3 wskaźniki użyteczności: poprawność odpowiedzi, czas odpowiedzi i ocenę stopnia trudności zadania. Na podstawie uzyskanych wyników, można stwierdzić, że nie istnieje jedna optymalna metoda prezentacji dla analizowanych form terenu, ponieważ wybór metody zależy od celu danej mapy i informacji, jakie mają być z niej odczytane.