Kobiety w mundurze. Służba Więzienna kobiet, samoocena w odniesieniu do zadań dnia codziennego w pracy w zakładzie karnym

Poniższa praca pod tytułem “Kobiety w mundurze. Służba Więzienna kobiet, samoocena w odniesieniu do zadań dnia codziennego w pracy w zakładzie karnym.” zajmuje się ukazaniem trudności, z którymi mierzą się kobiety w męskim środowisku Służby Więziennej. Za hipotezę badawczą pracy przyjęto twierdzenie, że kobiety w Służbie Więziennej mają tendencję do częstszego doświadczania dyskryminacji i uprzedzeń w zdominowanym przez mężczyzn środowisku pracy, co negatywnie wpływa na ich samoocenę i satysfakcję zawodową. Głównym problemem badawczym była kwestia odczuć kobiet zatrudnionych w Służbie Więziennej, jako zdominowanym przez mężczyzn środowisku pracy. Do celów badawczych wykorzystano wywiad, przeprowadzony z ośmioma kobietami, które zakończyły swoją służbę w zakładach karnych, bądź aresztach śledczych. Został przeprowadzony w celach zapoznania się z odczuciami płci żeńskiej w pracy w Służbie Więziennej. Źródłem uzupełniającym pracę były artykuły zamieszczane przez Służbę Więzienną, literaturę naukową, artykuły naukowe oraz informacje dostępne w internecie. Na podstawie przeprowadzonych wywiadów z respondentkami wysuwają się wnioski świadczące o tym, że mimo trudów jakie niesie ze sobą specyfika tejże pracy, kobiety świetnie radzą sobie w ciężkich warunkach. Największymi przeciwnościami z jakimi się mierzą jest dorównanie przeważającej płci męskiej, odrzucenie stereotypu zawodu ukierunkowanego na mężczyzn oraz różnicami w sferze fizycznej. Kobiety są w tym momencie skazane na zjawisko szklanego sufitu, mimo swojego zaangażowania, dobrze wykonywanej pracy wciąż muszą liczyć się z utrudnionym dostępem do stanowisk wyższego szczebla. Mimo wszystkich przeciwieństw płeć żeńska jest zaangażowana, pracowita i nie poddaje się przy pierwszej trudności. Kobiety chcą się wykazać i robią wszystko, aby zostać zauważone i docenione. Wciąż się uczą, rozwijają swój warsztat pracy oraz bazują na swoich doświadczeniach, mimo mniejszej siły fizycznej kobiety nadrabiają siłą umysłu.

The following work under the title “Women in uniform. Prison Service of women, self-esteem in relation to the tasks of everyday life at work in a prison.” deals with showing the difficulties faced by women in the male environment of the Prison Service. The research hypothesis of the work is the claim that women in Prison Service tend to experience discrimination and prejudice more often in a male-dominated work environment, which negatively affects their self-esteem and job satisfaction. The main research problem was the issue of the feelings of women employed in the Prison Service as a male-dominated work environment. For research purposes, an interview was used, conducted with eight women who ended their service in prisons or detention centers. It was carried out for the purpose of getting acquainted with the feelings of the female sex at work in the Prison Service. A complementary source of the work were articles published by the Prison Service, scientific literature, scientific articles and information available on the Internet. On the basis of the interviews with respondents, conclusions are drawn that despite the hardships that the specificity of this work brings, women do well in difficult conditions. The greatest adversities they face are the equalization of the predominant male sex, the rejection of the stereotype that the profession is aimed at men and differences in the physical sphere. At this point, women are doomed to the phenomenon of glass ceiling. Despite their commitment, well-done work, they still have to reckon with difficult access to senior positions. Despite all the adversities, the female sex is involved, hardworking and does not give up at the first difficulty. Women want to prove themselves and do everything to be noticed and appreciated. They are still learning, improving their workshop and based on their experiences, despite lacking physical strength, women make up for it with the strength of their mind.