Doświadczenie Deportacji: Przemoc Orężem Suwerenności

Literatura dotycząca nowoczesnej państwowości wskazuje, iż zarówno deportacje, jak i sama możliwość ich dokonania, czyli deportowalność migrantów, wytwarzają suwerenność w obliczu niezgodnych z prawem międzynarodowych migracji, które postrzegane są jako „utrata kontroli”. W artykule podejmuje się, przy użyciu koncepcji „państwa jako przeżywanego doświadczenia”, próbę dialektycznego połączenia teorii dotyczących państwowej suwerenności z indywidualnym doświadczeniem osób deportowanych. Autorka, bazując na zebranych w Meksyku narracjach byłych deportowanych ze Stanów Zjednoczonych, opisuje, jak kontinuum przemocy doświadczanej przez migrantów w trakcie i po deportacji rekonstruuje amerykańską suwerenność w miejscu pozalegalnej strefy wytworzonej wraz z ich „nielegalnym” przekroczeniem granicy terytorium państwa amerykańskiego. W państwach narodowych przemoc wobec deportowanych odtwarza symboliczną granicę wspólnoty narodowej, natomiast nieobywateli dyscyplinuje, wytwarzając potrzebną suwerenowi rządomyślność. Ma ona transnarodowy charakter, bowiem bolesne doświadczenie deportowanych może ich zniechęcać do powrotu do Stanów Zjednoczonych oraz powstrzymywać niemigrantów przed „nielegalną” migracją.