Polityka bezpieczeństwa wewnętrznego Polski w latach 2005 - 2010

Przedmiotem dysertacji jest problematyka kształtowania polityki bezpieczeństwa wewnętrznego Polski na początku XXI wieku. Zagadnienie to jest nie tylko istotne z punktu widzenia naukowego, ale również praktycznego, ponieważ dotyczy zjawisk teraźniejszych, z którymi do czynienia mają zarówno politycy, jak i obywatele. Podstawowe założenie badawcze, które zostało zastosowane, wskazuje, że systemy polityczne posiadają zdolność adaptacji do funkcjonowania w różnorodnym otoczeniu zewnętrznym i wewnętrznym. Zagrożenia, które mają swoje źródła wewnątrz lub poza systemem politycznym, bezpośrednio oddziaływają na jego stabilność i strukturę podsystemów. W związku z brakiem możliwości zbadania wszystkich kwestii obejmujących politykę bezpieczeństwa wewnętrznego, dysertacja opisuje wyszczególnione aspekty działań państwa w obszarze trzech przypadków badawczych, reprezentatywnych dla elementów bezpieczeństwa wewnętrznego: publicznego, ustrojowego i powszechnego. W głównej mierze analizie poddano zmiany zachodzące w polityce bezpieczeństwa wewnętrznego, które zauważalne są przede wszystkim w dwóch płaszczyznach – regulacyjnej i instytucjonalnej. Są to dwa podstawowe obszary, które konstytuują podsystem bezpieczeństwa wewnętrznego. Polityka w zakresie bezpieczeństwa publicznego zaprezentowana została w obszarze zwalczania terroryzmu międzynarodowego. Polityka bezpieczeństwa powszechnego przedstawiona jest na przykładzie ograniczania negatywnych skutków powodzi, których źródłem jest środowisko naturalne. Z kolei polityka bezpieczeństwa ustrojowego została opisana na przykładzie zwalczania nielegalnych oddziaływań grup nacisku na stanowienie prawa, które mogą mieć wpływ na dysfunkcjonalność instytucji państwa i niestabilność systemu politycznego. Analiza zmian regulacyjnych uwzględnia inicjatywy polityczne, decyzje i działania legislacyjne, które istotnie wpływają na politykę państwa w obszarze spraw wewnętrznych. Z kolei analiza przeobrażeń instytucjonalnych zawęża zainteresowania badawcze do przemian, które dotyczą kształtowania się nowych lub funkcjonujących podmiotów w podsystemie bezpieczeństwa wewnętrznego. Celem pracy doktorskiej jest ukazanie i objaśnienie złożoności zjawisk i procesów związanych z kreowaniem polityki bezpieczeństwa III RP w trzech wyróżnionych segmentach podsystemu bezpieczeństwa wewnętrznego państwa (publicznego, ustrojowego, powszechnego) w oparciu o trzy przypadki badawcze. Analiza obejmuje szereg działań podejmowanych przez władze państwa, jak również ich konsekwencje dla systemu politycznego. Hipoteza pracy wskazuje, że polityka bezpieczeństwa wewnętrznego III RP w latach 2005 – 2010 miała charakter reaktywny i była kreowana przede wszystkim w odpowiedzi na zagrożenia zachodzące w otoczeniu systemu politycznego, czego efektem były przeobrażenia na płaszczyźnie regulacyjnej i instytucjonalnej.