Koncyliacja obligatoryjna w prawie francuskim jako przykład nietypowej realizacji ruchu ADR

System sportowej koncyliacji obligatoryjnej miał być w założeniu odpowiedzią na powolne i w wielu sytuacjach nie adekwatne do natury rozpoznawanych sporów działanie trybunałów administracyjnych. Prawodawca francuski sięgnął po konstrukcję ADR opartą na przymusie, w sytuacji gdy ze względu na oportunizm federacji sportowych nie można ich było załatwiać w drodze arbitrażu, a następnie koncyliacji fakultatywnej.