From conflict to cooperation: unraveling Japan's soft power impact on regional relations in the post-World War II global context

Niniejsza rozprawa analizuje japońską politykę dyplomacji, koncentrując się na zastosowaniu i skuteczności miękkiej siły, która została zdefiniowana przez Josepha Nye'a jako zdolność do wywierania wpływu poprzez przyciąganie, a nie przymus. Badania rozpoczynają się od eksploracji koncepcji miękkiej siły i jej znaczenia we współczesnych stosunkach międzynarodowych. Szczegółowy przegląd literatury pomaga nam rozpoznać różne narzędzia i zasoby, które można wykorzystać do wywierania miękkiej siły. Następnie prześledzono ewolucję miękkiej siły, jej globalne uznanie i strategiczne wykorzystanie przez Japonię. Przeanalizowano studia przypadków powojennej dyplomacji i zastosowań miękkiej siły w Indiach, Chinach, Wietnamie i Stanach Zjednoczonych. Metodologicznie, badanie to wykorzystuje podejście mieszane, łącząc analizę treści, studia przypadków, a także wprowadzenie trendów kulturowych, które można postrzegać jako wykorzystanie Soft Power. Analiza podzielona jest na dwie obszerne sekcje, z których jedna poświęcona jest historii dyplomacji samej Japonii, a druga kładzie większy nacisk na stosunki odpowiednio z Indiami, Chinami, Wietnamem i Stanami Zjednoczonymi. Każda sekcja przedstawia i analizuje konkretne inicjatywy, kampanie, współpracę i wymianę kulturalną w zakresie miękkiej siły, koncentrując się na znaczeniu wspólnych norm i wartości. Sekcja analizy porównawczej systematycznie bada japońskie podejście do soft power. Rzuca również światło na wyzwania, przed którymi stanęła Japonia i przed którymi może stanąć w przyszłości. Dzięki kompleksowemu badaniu roli soft power w polityce zagranicznej Japonii, niniejsza rozprawa przyczynia się do głębszego zrozumienia strategicznego znaczenia i wpływu nie przymusowych wpływów we współczesnych stosunkach międzynarodowych.

This thesis analyzes Japan's diploma policy, focusing on the application and efficacy of Soft Power which was defined by Joseph Nye as the ability to influence through attraction rather than coercion. The research begins with an exploration of the concept of soft power and its relevance in contemporary international relations. A thorough literature review helps us recognize the various tools and resources that can be employed to exert soft power. Then, it traces the evolution of Soft Power, its global recognition, and Japan's strategic utilization. Case studies of post-war diplomacy and the Soft Power applications in India, China, Vietnam and the US are examined. Methodologically, this study employs a mixed-methods approach, combining content analysis, case studies as well as introduction of cultural trends which could be seen as utilization of Soft Power. The analysis is structured into two comprehensive sections, one dedicated to the history of diplomacy of Japan itself and the others to more emphasis on the relations with India, China, Vietnam,, and the United States, respectively. Each section presents and analyzes specific soft power initiatives, campaigns, cooperations, and cultural exchanges, with focusing on the importance of shared norms and values. The comparative analysis section systematically examines Japan's soft power approaches. It also shed light on challenges Japan has faced and it may face in the future. Through this comprehensive examination of the role of soft power in Japan's foreign policies, this thesis contributes to a deeper understanding of the strategic significance and impact of non-coercive influence in contemporary international relations.