Dane gromadzone przez system monitoringu wizyjnego: analiza relacji między zagrożeniami dla danych osobowych a bezpieczeństwem obywateli

Niniejsza praca analizuje relacje między zagrożeniami dla danych osobowych a bezpieczeństwem obywateli w kontekście systemów monitoringu wizyjnego, mając na celu zrozumienie ich wpływu na prywatność i bezpieczeństwo publiczne oraz sformułowanie odpowiednich rekomendacji. Została omówiona ewolucję nadzoru od XVIII wieku do współczesności, w tym koncepcje Benthama i Foucaulta jak i erę cyfrową, oraz skupia się na stanie prawnym oraz wdrożeniach technologii w Moskwie, analizując program Smart City 2030 i związane z nim wyzwania prawne i społeczne. Podkreślone zostają kwestie społeczne i polityczne, pozwalając na zrozumienie specyfiki monitoringu w warunkach ograniczonej wolności obywatelskiej. Następnie porównuje te rozwiązania z londyńską strategią inteligentnego miasta, badając różnice w kontekstach reżimów demokratycznych i niedemokratycznych. Analiza obejmuje regulacje prawne, implementacje technologii oraz ich wpływ na prywatność i bezpieczeństwo mieszkańców. Wyniki potwierdzają, że systemy monitoringu zwiększają bezpieczeństwo publiczne, ale zagrażają prywatności, co wymaga uregulowania i kontrolowania ich stosowania. W zakończeniu zawarto również samokrytykę, wskazując na kilka obszarów do poprawy, takich jak rozszerzenie zakresu badań o większą liczbę miast, bardziej szczegółową analizę prawnych aspektów monitoringu oraz uwzględnienie społecznych i psychologicznych skutków stosowania tych technologii. Podkreślono również potrzebę ciągłej aktualizacji danych ze względu na szybko rozwijające się technologie. Praca ta może stanowić podstawę dla polityk i regulacji, które zrównoważą korzyści i ryzyka związane z technologiami monitoringu, promując transparentność, ochronę prywatności oraz odpowiednie mechanizmy kontrolne, aby technologie te mogły być wykorzystywane efektywnie i etycznie, przyczyniając się do poprawy bezpieczeństwa publicznego bez szkody dla praw obywatelskich.

This work analyzes the relationship between threats to personal data and citizen safety in the context of video surveillance systems, aiming to understand their impact on privacy and public security and to formulate appropriate recommendations. It discusses the evolution of surveillance from the 18th century to the present, including the concepts of Bentham and Foucault as well as the digital era. The focus is on the legal status and implementation of technology in Moscow, analyzing the Smart City 2030 program and its related legal and social challenges. Social and political issues are highlighted, allowing an understanding of the specifics of surveillance under conditions of limited civil liberties. Next, it compares these solutions with London's smart city strategy, examining the differences in the contexts of democratic and non-democratic regimes. The analysis covers legal regulations, technology implementations, and their impact on residents' privacy and security. The results confirm that surveillance systems enhance public safety but threaten privacy, necessitating regulation and control of their use. The conclusion also includes self-criticism, pointing out several areas for improvement, such as expanding the scope of research to include more cities, a more detailed analysis of the legal aspects of surveillance, and consideration of the social and psychological effects of these technologies. It also emphasizes the need for continuous data updates due to rapidly developing technologies. This work can serve as a basis for policies and regulations that balance the benefits and risks associated with surveillance technologies, promoting transparency, privacy protection, and appropriate control mechanisms to ensure these technologies are used effectively and ethically, contributing to public safety improvement without harming civil rights.