The Evolution of Malaysia’s Foreign Policy Towards the Middle East after 2018

Niniejsza praca bada ewolucję polityki zagranicznej Malezji wobec Bliskiego Wschodu po wyborach powszechnych w 2018 roku. Analizuje dostosowanie strategii w obszarach współpracy gospodarczej, współpracy w zakresie bezpieczeństwa oraz wymiany kulturalnej. Malezja, choć znajduje się na „peryferiach” świata islamskiego, utrzymuje bliskie więzi z krajami islamskimi. W 2018 roku Malezja doświadczyła „tsunami politycznego”. Wybory te zakończyły 60-letnie rządy Zjednoczonej Malajskiej Organizacji Narodowej (UMNO) i zapoczątkowały wzrost znaczenia koalicji Pakatan Harapan. Doprowadziło to do impasu w rozwoju politycznym Malezji i spowodowało pewne ryzyko dla stosunków dyplomatycznych i współpracy między Bliskim Wschodem a Malezją. Tymczasem konflikt izraelsko-palestyński ewoluuje w złożony kryzys obejmujący cały Bliski Wschód. Zapobieganie ryzyku dyplomatycznemu i unikanie eskalacji do kryzysów dyplomatycznych stanowi obecnie jedno z najpoważniejszych wyzwań malezyjskiej dyplomacji. Wybory powszechne w 2018 roku uwydatniły dwa źródła ryzyka dyplomatycznego w kontekście Bliskiego Wschodu i Malezji: złożoną politykę wewnętrzną Malezji oraz nieprzewidywalną sytuację polityczną na arenie międzynarodowej. Po pierwsze, złożoność polityki wewnętrznej Malezji, w połączeniu z recesją gospodarczą, jest dodatkowo komplikowana przez rywalizację chińsko-amerykańską i konkurencję regionalną, co prowadzi do niestabilności sytuacji politycznej. Po drugie, polityka zagraniczna Malezji jest ograniczona przez strategiczne wybory kluczowych decydentów, a te strategie mogą ulegać modyfikacjom w miarę zmian sytuacji międzynarodowej. Ponadto, z perspektywy wzorców preferencji interesów, odmienne wybory różnych krajowych grup interesu dodatkowo zaostrzają kryzys współpracy, co odzwierciedla wyzwania Malezji w balansowaniu między potrzebami krajowymi a odpowiedzialnością międzynarodową. Badanie stawia hipotezę, że polityka zagraniczna Malezji przesunie się w stronę dyplomacji gospodarczej i współpracy w zakresie bezpieczeństwa, napędzana nowym przywództwem politycznym oraz strategicznymi interesami regionalnymi, pod wpływem wyników wyborów powszechnych. Korzystając z konstruktywizmu i teorii gier dwupoziomowych, analiza bada, w jaki sposób Malezja równoważy krajowe wymagania polityczne z nawigowaniem po złożonościach dyplomacji międzynarodowej. Wyniki dostarczają istotnych wniosków zarówno dla środowiska akademickiego, jak i decydentów politycznych, przyczyniając się do głębszego zrozumienia wpływu transformacji politycznych w krajach średniej wielkości na ich decyzje dotyczące polityki zagranicznej w coraz bardziej niestabilnym środowisku globalnym.

This paper examines the evolution of Malaysia's foreign policy towards the Middle East after the 2018 general election. It explores the readjustment of strategies for economic cooperation, security cooperation, and cultural exchanges. Malaysia is located in a 'peripheral' region of the Islamic world but has close ties with the Islamic world. In 2018, Malaysia suffered a 'political tsunami'. This general election ended the 60-year rule of the United Malays National Organization (UMNO) and marked the rise of the Pakatan Harapan coalition. It caused a stalemate in Malaysia's political development and posed certain risks to the diplomatic and cooperative relations between the Middle East and Malaysia. Meanwhile, the Palestinian-Israeli conflict is evolving into a complex crisis that spans the Middle East. How to prevent diplomatic risks and avoid them escalating into diplomatic crises is currently one of the severe challenges facing Malaysian diplomacy. The 2018 Malaysian general election highlighted two sources of diplomatic risk in the Middle East and Malaysia: the complex domestic politics of Malaysia and the unpredictable international political situation. First, the complexity of Malaysia's domestic politics, coupled with an economic downturn, has been affected by the Sino-U.S. game and regional competition, making the domestic political situation unstable. Second, Malaysia's foreign policy is constrained by the strategic choices of the top decision-makers, and these strategies may be adjusted as the international political situation continues to change. In addition, from the perspective of interest preference patterns, the different choices of various domestic interest groups have further exacerbated the crisis in cooperation, reflecting Malaysia's challenges in balancing domestic needs and international responsibilities. This study hypothesizes that Malaysia's foreign policy will shift towards economic diplomacy and security cooperation, driven by new political leadership and strategic regional interests, influenced by the outcome of the general election. Using Constructivism and Two-Level Game Theory, the analysis explores how Malaysia balances domestic political demands while navigating the complexities of international diplomacy. The findings offer crucial insights for both academia and policymakers, contributing to a deeper understanding of how political transitions in medium-sized countries impact their foreign policy decisions in an increasingly unstable global environment.