Long-Distance Care. The Practice of Sustaining Transnational Ties by Filipino Immigrants in Boston

Rozprawa dotyczy migracji transnarodowej – podtrzymywania więzi z krajem pochodzenia, przy jednoczesnym budowaniu nowego życia w kraju migracji. Podstawę pracy stanowią długotrwałe wielomiejscowe etnograficzne badania terenowe (Marcus 1995), w czasie których badałam materialne i niematerialne powiązania pomiędzy Filipińczykami w Stanach Zjednoczonych (głównie w Bostonie, w stanie Massachusetts) a społecznościami, z których pochodzą na Filipinach. Praca wpisuje się w transnarodowe badania migracji, które stały się popularne w połowie lat 1990-tych i pozostają cały czas bardzo wpływowe. Powiązania filipińsko-amerykańskie sięgają roku 1898, kiedy to Filipiny stały się kolonią Stanów Zjednoczonych, natomiast migracja pomiędzy tymi dwoma krajami rozpoczęła się wkrótce potem. Filipińczycy często są opisywani jako sztandarowy przykład silnych powiązań transnarodowych, również w książce Nations Unbound, która praktycznie zapoczątkowała studia transnarodowe (Basch, Glick Schiller, Szanton Blanc 1994). Moim wkładem w badania jest opisanie grupy migrantów wysoko-wykwalifikowanych, którzy rzadko stają się podmiotem badań („typowy” emigrant lub emigrantka z Filipin pracuje w sektorze prac opiekuńczych lub domowych). W pracy starałam się zrozumieć, w jaki sposób migranci rozumieją swoje zaangażowanie w praktyki transnarodowe. Badania pokazały, że jest to dla nich wyraz troski o kraj, przedłużenie troszczenia się o rodzinę, co uwidacznia się w sposobie mówienia o tym, m. in. w używaniu metafor rodzinnych w pracy dla organizacji pozarządowej. Opisane w pracy dwa rodzaje praktyk transnarodowych pokazują aktywne zaangażowanie migrantów w dwa światy społeczne, a to co krąży pomiędzy tymi światami, poza pieniędzmi – idee czy wzory zachowań - można nazwać indywidualnymi i kolektywnymi „przekazami społecznymi” (Levitt, Lamba-Nieves 2011). Różne przejawy praktyk transnarodowych, które badałam, powiązane są ze sobą i uzależnione od pozycji społecznej imigranta w ojczyźnie i w nowym kraju (zob. Faist 2013; Glick Schiller, Salazar 2013). Powiązania rodzinne są nieodłącznym elementem początkowego doświadczenia migranta i pozostają silne w przypadku pracy na kontrakcie, czyli w przypadku Filipińczyków pracujących jako „zamorscy pracownicy filipińscy” (Overseas Filipino Workers, OFW). Migranci wysoko-wykwalifikowani i ci, którzy pozostają na emigracji długo (balikbayans, zob. Rafael 2000: 206), zaczynają angażować się w inne powiązania transnarodowe, na poziomie kolektywnym. Więzi z krajem są wtedy praktykowane poprzez organizacje pozarządowe zaangażowane w projekty na Filipinach, a dla migrantów jest to wyraz spłacania „długu wdzięczności” (Racelis 1961). Ten rodzaj powiązań zaobserwowałam w czasie badań w filipińskiej organizacji rozwojowej „Gawad Kalinga” (której nazwa oznacza „troszczyć się”). Przyglądałam się temu, jak migranci angażowali w pracę w tej organizacji swój czas, pieniądze, i umiejętności. W celu pomocy uboższym grupom na Filipinach, organizacja mobilizuje diasporę filipińską, w związku z czym znaczny procent datków pochodzi właśnie od nich, są oni też uczestnikami wielu działań na Filipinach i za granicą. Istotną częścią mojej pracy jest również film etnograficzny „Money Tree” (Patzer 2013), który pokazuje jak działa troszczenie się na odległość w rodzinie imigranckiej żyjącej pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Filipinami. Film ten stanowi nie tylko część moich materiałów terenowych, ale jest też próbą interpretacji troski praktykowanej przez filipińskich migrantów poprzez inne medium niż tekst pisany.

The thesis is an exploration of transnational migrant lives - the way they stay connected to their home country, while at the same time building their lives in the new society. Based on longitudinal multi-sited ethnographic research (Marcus 1995), it analyses the various material and immaterial connections between Filipinos in the United States (mainly Boston, Massachusetts) and their respected communities in the Philippines. The thesis is rooted in the studies of transnational migration – an approach which has appeared in the social sciences in the mid-1990s and has been one of the most influential ever since. The Philippine-American connections date back to 1898 when the Philippines became a colony of the United States, while migration of Filipinos to the US started shortly after that. Filipinos have been the subject of multiple studies of transnational migration, among them the very influential book Nations Unbound, which started the wave of interest in this approach (Basch, Glick Schiller, Szanton Blanc 1994). My work also adds to the work by analyzing the practices of Filipino migrant professionals, and so not focusing on the “typical Filipino migrants” (domestic workers or care workers), but expanding the horizon to see also the elite Filipinos and their transnational engagements. An important question for me was understanding how the immigrants themselves see their transnational practices and how they frame their involvement. I found out that they see it as an expression of care for their country - an extension of the care for family, shown, among other things, in the language in which they speak about their engagement, and in the use of family metaphors in their involvement in the activities of a non-governmental organization. Thus, I propose to look at transnational migrant practices as “long-distance care”, which allows for the simultaneous analysis of the level of the family and the level of the non-governmental organization. These two kinds of transnational practices show the active presence of migrants in two societies (see, among others, Levitt 2001, Vertovec 2004), and the ideas and patterns of behavior which are “sent back” to the Philippines can be categorized as individual and collective “social remittances” (Levitt, Lamba-Nieves 2011). Immigrants engage in these practices selectively, and in the thesis I show the logic of choosing one involvement over the other. I argue that these different streams of transnationalism are connected with each other and they change with the social position of the migrant in the sending country and abroad (see Faist 2013; Glick Schiller, Salazar 2013). While family connections are an indispensable part of the experience of migration in the beginning of one’s migrant journey and in cases of working as an overseas Filipino worker (OFW) or on a contract basis; being a professional and becoming a long term migrant, a balikbayan (Rafael 2000: 206), activates the second type of connections on the collective level. Then immigrants engage in the activities of non-governmental organizations and associations helping the home country, which is seen as a duty and a repayment of a “debt of gratitude” (Racelis 1961). I analyzed this second type of connections by looking at a Philippine-based development organization “Gawad Kalinga” (which means “to give care”), and the way overseas Filipinos contribute to the development work by offering their time, skills, and money. While aiming their help at rural and urban poor communities in the Philippines, the organization seeks financial and moral support from those Filipinos who have gone abroad. As a result, the immigrants provide a high percentage of the money for the projects, as well as take part in many activities in the Philippines and abroad as volunteers. A substantial part of my thesis is the ethnographic film “Money Tree” (Patzer 2013), which shows the workings of long-distance care in a migrant family split between the United States and the Philippines. It is not only an important part of my fieldwork materials, but also a tentative to interpret the care practices of Filipino balikbayans in a different medium than only the written dissertation.