Obrazowanie domu rodzinnego w „Prawieku i innych czasach” Olgi Tokarczuk i „Gnoju” Wojciecha Kuczoka

Praca licencjacka analizuje obraz domu rodzinnego w literaturze współczesnej na przykładzie Prawieku i innych czasów Olgi Tokarczuk oraz Gnoju Wojciecha Kuczoka. Zwrócono uwagę na trudności w jednoznacznym określeniu domu, jako miejsca stałego i niezmiennego, ukazując, że może pełnić on funkcje zarówno ochronne, jak i opresyjne. Dom w analizowanych utworach funkcjonuje na przecięciu rzeczywistości i nadrealistycznego obrazowania, co pozwala dostrzec jego wielowymiarowość jako konstruktu. W Prawieku dom przedstawiony jest jako oś świata, podczas gdy w Gnoju ukazany jest jako klaustrofobiczna przestrzeń opresji, głęboko wpisana w doświadczenia bohaterów. Wyniki analizy wskazują, że sposób, w jaki dom rodzinny jest przedstawiany, wynika z trzech głównych determinant: przestrzeni, czasu i relacji między postaciami. Zaprezentowana w pracy koncepcja badawcza ukazuje, jak literackie przedstawienia domu ewoluują pod wpływem tych czynników oraz jak nadrealistyczne obrazowanie wzmacnia emocjonalny i symboliczny wymiar tego konstruktu. Badanie podkreśla, że w analizowanych dziełach dom nie jest jedynie tłem wydarzeń, ale kluczowym elementem fabularnym.