Zasady ustalania reguł niepreferencyjnego pochodzenia towarów na potrzeby celno-podatkowe w UE

Problematyka badawcza artykułu koncentruje się na regułach ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, które stanowi podstawę do określania zobowiązań celno-podatkowych w obrocie gospodarczym. Jest to zagadnienie niezwykle skomplikowane na gruncie regulacyjnym, stwarzające liczne problemy osobom uczestniczącym w międzynarodowym obrocie towarowym. O ile pierwsze kryterium stosowane w tej regule i oparte na zasadzie towarów całkowicie uzyskanych w jednym państwie lub na jednym terytorium bądź towarów tam wyprodukowanych właściwie nie sprawia znacznych trudności, o tyle zastosowanie w praktyce drugiego kryterium, opartego na poddaniu towaru ostatniemu, istotnemu, ekonomicznie uzasadnionemu przetworzeniu lub obróbce w co najmniej dwóch państwach, wiąże się z dużymi problemami. Na arenie międzynarodowej nie ma jednolitych zasad w tym zakresie, mimo że istnieje Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia, które stanowi integralną część umowy międzynarodowej Światowej Organizacji Handlu (World Trade Organization – WTO)1. Porozumienie to określa tylko zasady ogólne. Rozpoczęty w 1995 r. proces harmonizacji tych reguł na razie nie doczekał się finalizacji i każde państwo może stosować własne niepreferencyjne reguły pochodzenia w momencie dopuszczenia do swobodnego obrotu