Wordplay in the Polish Dubbing and Subtitles of the film Puss in Boots: The Last Wish

Poniższa praca jest analizą porównawczą tłumaczeń gry słów z filmu animowanego Puss in Boots: The Last Wish [Kot w butach: Ostatnie życzenie], z uwzględnieniem dwóch z trzech typów tłumaczenia audiowizualnego, tj. dubbingu i napisów. Ma ona na celu ukazanie jak wiele przypadków gry słów zanika w tłumaczeniu, z uwzględnieniem ilości oraz rodzaju gry słów. Klasyfikacja gry słów opiera się na podziale Delabastity (1996, p. 130-131) i zawiera w sobie strukturę: fonologiczną i grafologiczną, leksykalną (dzieloną na polisemię oraz związki frazeologiczne), morfologiczną oraz składniową. Te rodzaje gry słów zostały wybrane z powodu częstotliwości pojawiania się w omawianym tekście, a analizowane przykład zostały wyselekcjonowane ze względu na ich jednoznaczność oraz przejrzystość w stosunku do reszty przypadków. Wnioski wyciągnięte z tej pracy mogą dowodzić, że istnieje zależność między rodzajem tłumaczenia audiowizualnego a ilością przypadków gry słów przetłumaczonych na język docelowy. Praca zauważa ponadto, że gra słów o strukturze fonologicznej i grafologicznej wydaje się stanowić większe wyzwanie dla tłumaczy, bez względu na to, czy tłumaczą w formie dubbingu, czy też napisów.

This paper is a comparative analysis of wordplay from the animated film Puss in Boots: The Last Wish [Kot w butach: Ostatnie życzenie], with a focus on two of the three modes of audiovisual translation, i.e. dubbing and subtitling. It aims to show how many cases of wordplay become lost in translation, taking into account the overall quantity and types of wordplay. The classification of wordplay is based on the division created by Delabastita (1996, p. 130-131) and consists of five structures: phonological and graphological, lexical (divided into polysemy and idioms), morphological and syntactic. Those types of wordplay have been chosen based on the frequency of appearance in the source text, and the examples analysed in this work have been selected as the most unambiguous cases of wordplay present in the film. The conclusions drawn in this paper might prove that there is a relation between the mode of audiovisual translation and the number of cases of wordplay translated into the target language. The thesis also observes that wordplay taking advantage of phonological and graphological structure may pose a bigger challenge for the translators, regardless of whether they translate through dubbing or subtitles.