Relacje osób niewidomych z psami przewodnikami

Relacje między człowiekiem i zwierzętami coraz częściej są badane przez przedstawicieli różnych dziedzin nauki, np. socjologii czy psychologii. Jest to ważne nie tylko dla zrozumienia ludzkich zachowań, ale również dla zauważenia znaczącej roli odgrywanej przez zwierzęta w społeczeństwie, którego są częścią. Celem poniższej pracy jest wieloaspektowe przedstawienie relacji łączącej osobę niewidomą z jej psem przewodnikiem. W tej pracy inspirowano się metodą etnografii wielogatunkowej. W jej ramach przeprowadzono w 2024 roku wywiady pogłębione z siedmioma osobami niewidomymi, które od minimum 10 miesięcy współpracowały z pierwszym lub kolejnym certyfikowanym psem przewodnikiem. Wyniki badania sugerują, że relacje między osobą niewidomą i psem przewodnikiem są różnorodne i złożone. W zależności od momentu życia psa i aspektu życia osoby psu przypisywane są różne znaczenia i role. Wśród opiekunów przeplatają się postawy antropomorfizujące i animalistyczne, postrzeganie psa jako przedmiot i podmiot. Podobnie jak inne relacje między zwierzętami i ludźmi, te relacje również bywają ambiwalentne. Pies przewodnik staje się również członkiem rodziny, która może nosić znamiona rodziny wielogatunkowej. Rodzina, w której skład wchodzą nie tylko ludzie, ale również inne gatunki też jest coraz częściej dostrzegana i badana przez różnych przedstawicieli nauki.