Adekwatność wentylacji podczas oddychania w częstotliwości 0.1 Hz i jej wpływ na afekt i układ sercowo-naczyniowy

Wolicjonalne spowolnienie oddechu (wolne oddychanie) jest powszechnie wykorzystywane jako metoda regulacji stanu afektywnego. Spowolnienie oddechu wiąże się ze zwiększeniem głębokości oddechu. Może to prowadzić do hiperwentylacji, czyli wentylacji przekraczającej zapotrzebowanie metaboliczne organizmu. Wcześniejsze badania sugerują, że hiperwentylacja może wywoływać wzrost pobudzenia afektywnego i awersyjne somatyczne symptomy (tzw. zespół hiperwentylacji). Głównymi celami prezentowanego projektu było sprawdzenie jak często podczas wolnego oddychania występuje hiperwentylacja, jak bardzo jest głęboka i czy wpływa na stan afektywny. W prezentowanym projekcie postawiono hipotezę, że hiperwentylacja przeciwdziałać relaksującym efektom wolnego oddychania. Ponadto w prezentowanym projekcie sprawdzono skuteczność krótkiej instrukcji, której celem jest zmniejszenie hiperwentylacji, jak również wpływ kilkudniowego treningu na głębokość hiperwentylacji i wpływ wolnego oddychania na stan afektywny. Otrzymane wyniki wskazują, że wolne oddychanie u osób niedoświadczonych może prowadzić do hiperwentylacji o umiarkowanym natężeniu, która jest dostatecznie głęboka, by wywołać somatyczne symptomy. W związku z tym hiperwentylację można uznać za łagodny skutek uboczny ćwiczeń wolnego oddychania. Wyniki nie potwierdziły natomiast hipotezy o negatywnym wpływie hiperwentylacji na stan afektywny podczas wolnego oddychania. Otrzymane wyniki wskazują również, że u osób, które nie mają doświadczenia w wolnym oddychaniu, nie obniża ono afektywnego pobudzenia. Zgodny z hipotezami wpływ wolnego oddychania na afektywne pobudzenie pojawia się dopiero po kilku dniach treningu wolnego oddychania. Otrzymane wyniki zostały poddane dyskusji w kontekście ich konsekwencji dla metodologii badań podstawowych w psychofizjologii oddechu oraz zastosowań klinicznych wolnego oddychania.

Intentionally decreasing respiratory rate (slow breathing) is widely used to regulate affective state. Slow breathing often leads to ventilation that exceeds metabolic demands (hyperventilation). Previous research suggests that hyperventilation can increase affective arousal and produce aversive somatic symptoms (known as hyperventilation syndrome). Despite this, the issue of hyperventilation during slow breathing has been rarely studied. The present research project consists of three studies. The main goals of this project are to investigate how often slow breathing produces hyperventilation, how deep is the hyperventilation that occurs during slow breathing, and whether it influences affective state. This project investigates the hypothesis that hyperventilation is a confounding factor that counteracts the affective effects of slow breathing. Furthermore, the present project tested the effectiveness of a short anti-hyperventilation instruction and training on the depth of hyperventilation and the affective effects of slow breathing. Results indicate that slow breathing can produce mild hyperventilation and somatic symptoms of hyperventilation among untrained individuals. Therefore hyperventilation can be considered a mild adverse effect of slow breathing exercises. The obtained results did not support the hypothesis about the negative effects of hyperventilation on affective state during slow breathing. Furthermore, the results showed that slow breathing does not decrease affective arousal among untrained individuals; however, after a few days of training slow breathing does begin to decrease affective arousal. The results are discussed in the context of the methodology of basic research in respiratory psychophysiology and the clinical applications of slow breathing.