Tradycyjne budownictwo ceglane w Egipcie u schyłku antyku i w średniowieczu. Produkcja i zastosowanie cegły w oparciu o zachowaną substancję architektoniczną zespołu monastycznego w Naqlun

Praca podzielona została na dwie części: rozdziały wstępne (w tym stan badań, metodyka badań) wraz z rozdziałami o różnych aspektach cegły suszonej i wypalanej, czyli cegły traktowanej jako odrębny artefakt, oraz rozdziały o konstrukcjach ceglanych. Po przedstawieniu cegły suszonej od strony technicznej (opis surowców do jej produkcji) zaprezentowano poszczególne etapy procesu jej produkcji (pozyskiwanie surowca, lokalizacja pola strycharskiego, przygotowanie surowca, formowanie, suszenie) z uwzględnieniem ekonomicznej strony tych procesów (wydajność pracy strycharza). Przy cegle wypalanej opisano proces jej rozpowszechniania się w Egipcie, a następnie przeanalizowano ekonomiczną stronę tej produkcji (pozyskiwanie opału, czas wypału). Kolejne rozdziały dotyczyły dwóch podstawowych czynników warunkujących produkcję cegły, czyli możliwości transportowe producenta/zleceniodawcy i dostępność wody, w tym przede wszystkim w odniesieniu do specyficznej sytuacji Naqlun (brak naturalnych źródeł wody). W ten sposób zidentyfikowano podstawowe modele produkcji cegły. Rozdział porządkujący historię rozwoju zabudowy na stanowisku był konieczny, aby w części katalogowej w sposób chronologiczny móc zaprezentować przykłady stosowanych w tutejszym budownictwie cegieł. Druga część pracy dotyczy relacji pomiędzy ceglanymi konstrukcjami zadaszającymi (sklepienia kolebkowe, żaglowe, łódkowe, kopuły, stropy/stropodachy) a podpierającymi je ścianami. Na końcu analizie poddano inne konstrukcje ceglane (filary/kolumny, przypory, schody).