Diagnoza i terapia w przypadku mowy bezdźwięcznej

W rozdziale omówiono zagadnienia związane z diagnozą i terapią dzieci z mową bezdźwięczną. Jest to szczególna grupa wad artykulacyjnych, w której zaburzeniu ulega jedna z cech dystynktywnych – dźwięczność. Objawia się to w wymowie brakiem prawidłowej realizacji dźwięczności wszystkich lub części spółgłosek właściwych (obstruentów) występujących w opozycji dźwięczna-bezdźwięczna (przy prawidłowo realizowanych pozostałych głoskach dźwięcznych – sonorantach i samogłoskach).