Wkład Hadży Seraja Szpszała w poznanie i propagowanie języków i kultury ludów tureckich na przykładzie książki "Próby literatury ludowej Turków z Azerbejdżanu Perskiego"

Żyjący na przełomie wieku XIX i XX Hadży Seraja Szapszał odznaczył się działalnością nie tylko na polu religii i dyplomacji, lecz także w sferze badań naukowych i dydaktyki. Z pewnością "Próby literatury ludowej Turków z Azerbejdżanu Perskiego" przyczyniły się do poznania i ocalenia od zapomnienia języka Azerskich mieszkańców Iranu. Pozycja ta została wydana przez Polską Akademię Umiejętności w Krakowie w 1935 roku. Książka obejmuje 113 stron, a pierwsze 13, ponumerowanych cyframi rzymskimi stanowi wstęp autorstwa samego Szapszała. Układ całej pracy odzwierciedla poszczególne style twórczości ludowej Azerów mieszkujących w okolicach Tebrizu, w którym to mieście Hadży Seraja Szapszał przebywał w latach 1901–1908. Z uwagi na swą wiedzę i posiadane umiejętności po powrocie z Tebrizu Hadży pracował jako lektor języka azerbejdżańskiego na Uniwersytecie w Petersburgu oraz w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, następnie wyjechał do Stambułu, po czym wraz z przyjazdem do Polski przyczynił się do rozwoju polskiej turkologii. Teksty znajdujące się w publikacji hachama pochodziły najczęściej od niepiśmiennych użytkowników języka, a same przysłowia, które stanowią temat niniejszego opracowania były zbierane i spisywane aż do roku 1928, nie tylko od miejscowej ludności, ale także od przyjeżdżających do Turcji Azerów. Ogółem w swej publikacji Szapszał przestawił 60 przysłów dotyczących różnej tematyki, które, jak i cała pozycja zapisanych zostało łacinką z przyjęciem transkrypcji dla głosek alfabetu łacińskiego.