Zwyczaj międzynarodowy jako źródło prawa międzynarodowego

Zwyczaj prawnomiędzynarodowy jest jednym ze źródeł prawa międzynarodowego powszechnie uznawany przez podmioty uczestniczące w relacjach międzynarodowych. Ma on swoje umocowanie chociażby w Statucie Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości (art. 38), gdzie zwyczaj jest wymieniony obok innych źródeł prawa międzynarodowego. Doniosłość tego źródła prawa nie jest taka silna jak kiedyś, ale wciąż jest ono warte uwagi i rozważenia jego roli. Co do zasady niezbędnymi elementami każdego obowiązującego zwyczaju prawnomiędzynarodowego są powszechna praktyka oraz przekonanie o prawotwórczym charakterze tej praktyki, czyli że de facto tworzy ona prawo. Cała trudność polega na tym, że nie zawsze udaje się te dwa elementy przez zainteresowane strony łatwo połączyć. Istotnym zagadnieniem jest także istnienie normy zwyczajowej obok innych źródeł prawa międzynarodowego, to znaczy w jaki sposób na siebie oddziaływają, w jakich momentach może dochodzić do konfliktu między nimi, a kiedy harmonijnie się uzupełniają. Wszystkie powyższe zagadnienia zostały opisane na podstawie literatury prawniczej z zakresu prawa międzynarodowego, a także orzecznictwa Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.