Granice, pogranicza, rogatki. Miejsca spotkania i rozłąki w japońskiej poezji klasycznej (sakimori no uta, azuma uta i inne)

Granica to miejsce, które rozdziela, ale także miejsce, gdzie jest możliwe spotkanie. W podzielonej na kraje (prowincje) dawnej Japonii przejścia przez granice między krajami prowadziły przez rogatki (jap. seki, sekisho). Jako miejsce rozstania tych, którzy ruszali w podróż, i tych, którzy ich odprowadzali, a także jako miejsce spotkań i powitań, miejsca te w literaturze, a szczególnie w poezji klasycznej, zyskały bardzo szerokie konotacje symboliczne. Nazwy niektórych rogatek stały się środkami stylistycznymi, stosowanymi w poezji, tzw. utamakura, czyli stałymi określeniami odnoszącymi się do miejsc znanych z pięknego krajobrazu itp.

Border is a place which divides, but also one that makes it possible for people to meet. In ancient Japan, divided into countries (provinces), in order to cross the border one had to pass through a barrier, called seki or sekisho. As a place of farewells for those who went on a journey and those seeing them off, and also as a place of meetings, barriers developed a wide symbolic meaning in literature and especially, in classical poetry. Names of some of the barriers were used in so called utamakura, stylistic devices, usually involving toponyms of the places renown for its scenic beauty etc.