Concepts in conversation: Investigating sociality in abstract concepts through movement coordination analysis

Niniejsza praca czerpie swoje teoretyczne podstawy z badań nad dychotomią pojęć abstrakcyjnych i konkretnych, w szczególności z artykułów Anny Borghi, Cateriny Villani i innych (2018, 2019). Proponują oni hipotezę, że jednym z wymiarów różniących pojęcia konkretne i abstrakcyjne jest metapoznanie społeczne - przekonanie, że inni mogą nam pomóc w zrozumieniu znaczenia słów. Dotychczas była ona zoperacjonalizowana jako jawna, deklaratywna miara. W tej pracy prezentuję ukrytą miarę metapoznania społecznego: interpersonalną synergię ruchową, zaczerpniętą z nauki o ruchu (Riley i in., 2011). Stwierdzono, że taka miara aproksymuje współpracę (Marsh i in., 2008) i jest stosowana w naukach kognitywnych, w ekologicznych i innych ucieleśnionych tradycjach badawczych nad poznaniem. Niedawno w eksperymencie przeprowadzonym przez Fini i in. (2021) stwierdzono, że synchronizacja ruchów jest predykcyjna w rozróżnianiu abstrakcyjnych i konkretnych konceptów. Aby przetestować tę hipotezę, na potrzeby tej pracy zaprojektowano eksperyment, w którym uczestnicy są nagrywani wspólnie definiując pojęcia w diadach, mając za zadanie wypracowanie wspólnej definicji. Nagrania są następnie analizowane w celu określenia złożoności/stopni swobody systemu dynamicznego współtworzonego przez diadę. Stopień ten jest analizowany przy użyciu ilościowej analizy rekurencji (RQA), metody z badań systemów dynamicznych do analizy nieliniowych szeregów czasowych, a tym samym koordynacji w wielu skalach czasowych. Przedstawiono wyniki wskazujące na niewielki, ale znaczący pozytywny efekt abstrakcyjnych konceptów na determinizm koordynacji. Na koniec przedstawiono potencjalne kolejne kroki w badaniu koordynacji i pojęć abstrakcyjnych wraz z refleksją na temat społecznego ugruntowania abstrakcyjności i dynamistycznych wyjaśnień.

This work draws its theoretical foundation from studies on abstract and concrete concept dichotomy, particularly the papers by Anna Borghi, Caterina Villani et al (2018, 2019). They propose a hypothesis that one of the dimensions along which concrete and abstract concepts differ is social metacognition – conviction that others can help us in understanding word meaning. So far it was mostly operationalized as an explicit, declarative measure. Here, an implicit measure of social metacognition is proposed: interpersonal movement synergy, drawn from movement science (Riley et al., 2011). Such measure has been found to proxy cooperation (Marsh et al., 2008), and is used across cognitive science in ecological and otherwise embodied cognition research traditions. Recently, synchronicity of movement has been found to be predictive in distinguishing between abstract and concrete concept trials in an experiment by Fini et al. (2021). The present study hypothesizes the same directional effect, to test the hypothesis, an experiment was designed, where participants are recorded jointly defining concepts in dyads, tasked with arriving at a common definition. Recordings are then analyzed to determine complexity/degrees of freedom of the dynamical system the dyad co-create. Said degree is analyzed using recurrence quantification analysis (RQA), a method from dynamical systems research for analyzing non-linear time series and thus, coordination on many time scales. Results are presented, indicating a small, yet significant effect. Finally, next steps for the study are presented alongside a reflection on social grounding and dynamism.