Sukcesy i porażki polityki europejskiej Polski z perspektywy działań polskiej administracji publicznej

Niniejszy rozdział analizuje wyniki badań, dotyczące sukcesów i porażek polskiej polityki europejskiej w obszarze działania polskiej administracji publicznej, rozumianej jako instytucje i zasoby ludzkie powołane do realizacji zadań państwa. Polityka europejska jest tu badana jako ogół obszarów, w których decyzje mają znaczenie dla polskiego członkostwa w Unii Europejskiej, a najistotniejszym aspektem jej realizacji jest jej koordynacja w ramach systemu instytucjonalnego UE. Głównymi podejściami do integracji w niniejszej analizie są podejście wspólnotowe i międzyrządowość, a metodą integracji stanowiącą bazę dla badań jest instytucjonalizm racjonalnego wyboru. Podstawą niniejszych badań jest analiza jakościowa wyników wywiadów (ze standaryzowaną listą zagadnień dla waloru komparatystycznego oraz uwzględnienia kwestii praktyki działania polskiej administracji publicznej w obszarze prowadzenia polityki europejskiej. Wyniki badań wskazują na przewagę sukcesów polskiej polityki europejskiej w stosunku do jej porażek, w kontekście działania administracji publicznej. Do sukcesów tych należą niewątpliwie bardzo efektywnie przeprowadzone negocjacje dotyczące wieloletnich ram finansowych UE na lata 2007-2013, a następnie 2014-2020, skuteczna i sprawna polska prezydencja w Radzie UE, wiele elementów polskiej polityki wschodniej, przezwyciężenie kryzysu finansowego i gospodarczego z udziałem w działaniach antykryzysowych UE, a także zbudowanie koalicji wokół kilku istotnych dla Polski kwestii, które zostały ostatecznie zrealizowane zgodnie z polskim interesem. Do porażek należały pewne kwestie energetyczne i związane z ochroną środowiska, których nie udało się Polsce zrealizować zgodnie z prezentowanym w europejskich instytucjach stanowiskiem, brak trwałej bazy instytucjonalnej i technicznej dla systemu koordynacji polityki europejskiej, a także brak efektywnych systemów konsultacji społecznych i oceny skutków regulacji w tym obszarze.

This chapter analyzes the results of research on the successes and failures of Polish European policy in the area of Polish public administration, understood as institutions and human resources set up to implement the tasks of the state. European policy is examined here as the majority of areas in which decisions are important for Polish membership in the European Union, and the most important aspect of its implementation is its coordination within the EU institutional system. The main approaches to integration in this analysis are the community approach and intergovernmentalism, and the integration method forming the basis for research is the institutionalism of rational choice. The basis of this research is a qualitative analysis of interview results (with a standardized list of issues for comparative value and taking into account the practice of Polish public administration in the area of conducting European policy.) Research results indicate the advantage of Polish policy successes in relation to its failures in the context of activities of the public administration These successes are undoubtedly: very effective negotiations on the EU's multiannual financial framework first for 2007-2013 and then by 2014-2020, effective Polish presidency in the EU Council, many elements of Polish Eastern policy, overcoming the financial and economic crisis with participation in EU anti-crisis activities, as well as building coalitions around several issues important for Poland, which were ultimately implemented in line with the Polish interest. Among the failures, there are: decisions taken by the EU institutions in the field of environmental protection that Poland has not managed to proceed in accordance with the position presented in the European institutions, the lack of a permanent institutional and technical base for the European policy coordination system, as well as the lack of effective social consultation systems and regulatory impact assessments in this area.