Analiza przyczyn pogorszenia ostrości widzenia w warunkach skotopowych

Widzenie w warunkach skotopowych to, nieco upraszczając, widzenie w warunkach nocnych. Dokonując ilościowego uściślenia powiemy, że to widzenie w warunkach, w których luminancja obserwowanej sceny mieści się w zakresie od 10-6 cd/m2 (niezachmurzone niebo w bezksiężycową noc) do około 10-2 cd/m2 (noc z pełnią księżyca). W tych warunkach średnie pole powierzchni źrenicy jest równe około 45 mm2. Daje to oświetlenie siatkówki oka równe od 10-4 do 10-0,22 trolandów skotopowych. Przy takich poziomach oświetlenia siatkówki widzenie jest niemal wyłącznie widzeniem pręcikowym, gdyż czopki nie są aktywowane ze względu na ich zbyt niską czułość. Widzenie pręcikowe jest ze swej natury widzeniem mniej ostrym niż widzenie czopkowe, co wynika z mniejszej gęstości upakowania pręcików w centralnej siatkówce i zgrupowania ich w pola recepcyjne o większej powierzchni od powierzchni czopkowych pól recepcyjnych. W dalszym ciągu artykułu zostaną omówione pozaanatomiczne czynniki obniżające ostrość widzenia w warunkach skotopowych.